Μας περιβάλλει σαν ένα κουκούλι, λένε, και ίσως θα μπορούσαμε να τη δούμε, αν είχαμε αυτή την παραψυχολογική ικανότητα, όπως ορισμένα προικισμένα άτομα. Λένε επίσης ότι είναι ο καθρέφτης των συναισθημάτων, της πνευματικότητας αλλά και της υγείας μας. Και ότι μέσω αυτής μπορούμε να θεραπευτούμε, γιατί το ενεργειακό κομμάτι μας αποτελεί ένα θεραπευτικό πεδίο εξίσου σημαντικό με το φυσικό μας σώμα.
Ο λόγος για την αύρα, το πολύχρωμο ενεργειακό «νεφέλωμα» που τυλίγει τον καθένα μας αποτελώντας την -δυστυχώς- αόρατη στα μάτια των περισσοτέρων από εμάς μαρτυρία ότι υπάρχει κάτι πέρα από την ύλη επάνω μας.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’70, με την άνθηση και τον πολλαπλασιασμό των εναλλακτικών θεραπευτικών προσεγγίσεων, άρχισαν να εμφανίζονται διάφορες θεραπείες και τεχνικές που απευθύνονταν στο ανθρώπινο ενεργειακό πεδίο ή λειτουργούσαν μέσω αυτού.
Με βάση το ότι η αύρα ήταν ένα είδος ενέργειας, στράφηκαν προς την κατεύθυνση του κατά πόσο αυτή θα μπορούσε να επηρεαστεί θετικά, μέσω της αντίστοιχης ενέργειας που διοχετευόταν από έναν άλλο άνθρωπο, το θεραπευτή εν προκειμένω, ή από ενεργειακά φορτισμένα αντικείμενα, όπως οι κρύσταλλοι, ή και από μηχανήματα, ακολουθώντας έτσι μια πιο τεχνολογική κατεύθυνση.
Έτσι, προέκυψε μια σειρά από θεραπευτικές μεθόδους, ευλογοφανείς ή όχι, που αποσκοπούν στην εναρμόνιση αυτής της περίφημης αύρας και την πρόληψη ή την αποσόβηση των προβλημάτων που η ενεργειακή ανισορροπία της θα μπορούσε να προκαλέσει στον άνθρωπο.
Ισχύει κάτι από αυτά; Κατ’ αρχάς, η ίδια η ύπαρξη της αύρας για όλους εκείνους που δεν έχουν παραψυχική όραση είναι μόνο ζήτημα πεποίθησης, πίστης, αίσθησης. Πραγματικά, όλοι σχεδόν οι άνθρωποι μπορούν με κάποια εξάσκηση να ευαισθητοποιηθούν ως προς το ίδιο τους το αυρικό πεδίο αλλά και των άλλων γύρω τους. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι η «ενστικτώδης» συμπάθεια ή αντιπάθεια που αισθανόμαστε προς άτομα που βλέπουμε για πρώτη φορά (αλλά και οι πολύ πιο έντονες και «αφιλτράριστες» αντιδράσεις των παιδιών απέναντι σε ορισμένους ανθρώπους) μπορούν να αποδοθούν σε ασυνείδητα μηνύματα, τα οποία λαμβάνουμε σε ενεργειακό επίπεδο.
Ακόμα κι αν δεν έχουμε τη συναίσθηση αυτών των μηνυμάτων, διαβάζουμε, κατά κάποιον τρόπο, την αύρα τους και μπαίνουμε σε αλληλεπίδραση μαζί τους, που μπορεί να είναι συμβατή ή ασύμβατη με εμάς. Όμως, ο μόνος τρόπος να το περιγράψουμε είναι μέσα από μια άμεση αλλά και ανεξήγητη συμπάθεια ή αντιπάθεια, ένα ευχάριστο ή δυσάρεστο «ψυχανέμισμα».
Αθέατος κόσμος
Ωστόσο, προς θρίαμβο των σκεπτικιστών, δεν υπάρχει καν τρόπος να αποδειχθεί με επιστημονικά όργανα η ύπαρξη της αύρας -όπως άλλωστε και τόσων πραγμάτων που δεν τα «βλέπουμε»- στο επίπεδο τουλάχιστον που μας περιγράφεται.
Οι φωτογραφίες Κίρλιαν δείχνουν ένα ελάχιστο κομμάτι της, μια κατώτερη στιβάδα που σχετίζεται κυρίως με την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, η οποία παράγεται από τη λειτουργία των κυττάρων σε σύνδεση με άλλα φυσικά φαινόμενα, όπως η υγρασία, η θερμοκρασία, η πίεση και η ηλεκτρική γείωση.
Όσο για τις άλλες σύγχρονες μεθόδους της πιο παραστατικής φωτογράφησης της αύρας και της επακόλουθης ανάλυσής της, οι αμφισβητήσεις είναι πάρα πολλές. Βασισμένες οι περισσότερες στη χρήση του ηλεκτρισμού, ο οποίος θεωρητικά «διεγείρει» κάθε είδους σωματίδιο κάνοντάς το ορατό, και τα τελευταία χρόνια σε προγράμματα κομπιούτερ, οι μέθοδοι απεικόνισης σηκώνουν πολλή συζήτηση ως προς το τι αναπαριστούν: ενεργειακά πεδία ή μήπως αντανακλάσεις και παιχνίδια του φωτός κατάλληλα επεξεργασμένα;
Και βέβαια, όλες οι προσπάθειες για επιστημονική διερεύνηση του εν λόγω διορατικού χαρίσματος με δοκιμές στα συγκεκριμένα άτομα που διατείνονται ότι «διαβάζουν» αύρες έχουν αποτύχει, μιας και η φύση του φαινομένου είναι πολύ φευγαλέα και ανεπαίσθητη για να ενταχθεί στην επιστημονική μεθοδολογία των επαναλαμβανόμενων πειραμάτων υπό τις ίδιες συνθήκες.
Έτσι, βρισκόμαστε και πάλι με τα βασικά. Ναι, φαίνεται να υπάρχουν άτομα προικισμένα με την ικανότητα να βλέπουν αύρες και άλλα, ακόμη πιο ικανά, ώστε να παίρνουν πληροφορίες μέσα από αυτή την ανάγνωση. Πληροφορίες που αφορούν τον ψυχικό κόσμο αλλά και την υγεία κάποιου. Φαίνεται πως υπάρχουν και τρόποι να επεμβαίνει κανείς θεραπευτικά σε ενεργειακό επίπεδο.
Κι αν μερικοί υποστηρίζουν ότι αυτό οφείλεται στην αυθυποβολή, στην ψυχοσωματική χαλάρωση ή στη βαθιά επικοινωνία με το θεραπευτή, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Άλλωστε, και η ιατρική δυσκολεύεται να ξεδιαλύνει την ψυχολογική παράμετρο στην ασθένεια και την ίαση.
Θεραπεύοντας το ενεργειακό σώμα
Οι ενεργειακές θεραπείες είναι διάφορων τύπων, αλλά εμείς θα αναφέρουμε εδώ εκείνες που γίνονται χωρίς τη μεσολάβηση συσκευών. Βασίζονται στην ανάγνωση της αύρας που δεν είναι κατ’ ανάγκη οπτική. Ακόμα και χωρίς να βλέπει ένας θεραπευτής μπορεί να διακρίνει τις ανισορροπίες στην αύρα του ατόμου, είτε ως αίσθηση μέσα από αντιδράσεις στο δικό του σώμα (ζέστη, κρύο, μυρμήγκιασμα) είτε διαισθητικά.
Το θεραπευτικό άγγιγμα είναι η πιο γνωστή θεραπεία, τόσο ώστε στο εξωτερικό να χρησιμοποιείται από νοσηλευτές ακόμα και μέσα σε νοσοκομεία ως μέσο ανακούφισης και τόνωσης του οργανισμού. Δημιουργήθηκε στις ΗΠΑ το 1972 από την Ντολόρες Κρίγκερ, καθηγήτρια Νοσηλευτικής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Παρά την ονομασία του, το θεραπευτικό άγγιγμα δεν περιλαμβάνει καμιά επαφή του θεραπευτή με το σώμα του ατόμου.
Εκείνος, αφού συγκεντρωθεί με ένα σύντομο διαλογισμό, χρησιμοποιεί τα χέρια του κινώντας τα γύρω από το σώμα για να ανιχνεύσει τις ενεργειακές ανισορροπίες και τα μπλοκαρίσματα. Στη συνέχεια, πάλι με τις κινήσεις των χεριών, ανακατευθύνει την ενέργεια, αλλά και ο ίδιος γίνεται ένα είδος καναλιού μέσα από το οποίο διοχετεύεται στο άτομο η συμπαντική ενέργεια. Τέλος, εξομαλύνει το ενεργειακό πεδίο του σώματος και τη ροή της ενέργειας.
Υπάρχουν διάφορες παραλλαγές αυτού του τύπου της θεραπείας, όπως τα διάφορα είδη healing, το «reconnection» του δρ. Έρικ Περλ, η εξισορρόπηση του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου που δημιουργήθηκε από την Πέγκι Φίνιξ Ντίμπρο.
Μια άλλη μορφή ενεργειακής θεραπείας, που όμως περιλαμβάνει και το άγγιγμα του σώματος, είναι το Ttouch, που δημιουργήθηκε στη δεκαετία του ’80 και στην επόμενη δεκαετία εντάχθηκε σε προγράμματα εκπαίδευσης νοσηλευτών, οι οποίοι το χρησιμοποιούν -στο εξωτερικό βέβαια- συμπληρωματικά με την ιατρική θεραπεία, για να ανακουφίσουν ασθενείς που υποφέρουν από χρόνιους πόνους, αρθρίτιδα, Αλτσχάιμερ και σκλήρυνση κατά πλάκας.
Το TTouch, που δημιουργήθηκε από την Αγγλίδα Λίντα Τέλινγκτον-Τζόουνς, ξεκίνησε ως μέθοδος αντιμετώπισης των προβλημάτων σε άλογα και ζωάκια συντροφιάς, αλλά προέκυψε ότι είχε αποτελεσματικότητα και στους ανθρώπους. Στην περίπτωση αυτή ο θεραπευτής αγγίζει με κυκλικές συνεχόμενες κινήσεις το δέρμα, χωρίς όμως να φτάνει σε μυς ή οστά.
Η χρωματοθεραπεία της αύρας κινείται σε διαφορετικό πεδίο και βρίσκεται κοντά στη φωτοθεραπεία. Σε αυτή είναι απαραίτητο ο θεραπευτής να βλέπει την αύρα, ώστε να ανιχνεύσει τα τυχόν προβλήματα με βάση το είδος, την κατανομή και τη λαμπρότητα των χρωμάτων της, αλλά και ανάλογα με το γενικότερο σχήμα και μέγεθός της.
Η χρωματοθεραπεία που θα επακολουθήσει έχει σκοπό να ενισχύσει αυτό το χρωματικό φάσμα -δεδομένου ότι κάθε διαταραχή στο χρώμα και στη φωτεινότητα συνδέεται με συγκεκριμένο πρόβλημα- και να το φέρει σε ισορροπία. Αρκετές είναι οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για αυτό, όπως η φωτοθεραπεία με χρωματιστό φως, η εναπόθεση χρωματιστών κρυστάλλων σε σημεία του σώματος ή η σύσταση προς το άτομο να φοράει για ένα διάστημα ρούχα συγκεκριμένων χρωμάτων.
Οι θεραπείες της αύρας αποσκοπούν στο να αποκαταστήσουν τις ανισορροπίες της και να επιφέρουν τη σωματική, συναισθηματική και πνευματική αρμονία. Τα αποτελέσματά τους ποικίλλουν (εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό και από την ψυχολογική δεκτικότητα του ατόμου στο οποίο γίνεται η θεραπεία) και ξεκινούν από μια αίσθηση γαλήνης και ευεξίας, φτάνοντας μέχρι την πνευματική έκσταση και μεταμόρφωση.
Οι αλλαγές μπορεί να εμφανίζονται αμέσως ή σε μερικές μέρες. Επίσης, ενισχύονται με τις επαναλαμβανόμενες συνεδρίες. Οι θεραπείες αυτές δεν έχουν παρενέργειες, ούτε αντιβαίνουν σε οποιαδήποτε άλλη θεραπεία μπορεί να ακολουθεί κάποιος.
Τί φαίνεται σε μια αύρα;
Υπάρχουν πολλές και ενίοτε αντικρουόμενες περιγραφές για το πώς μοιάζει μια αύρα, άλλες περισσότερο και άλλες λιγότερο συγκεκριμένες. Γενικά, επικρατεί η παραδοχή ότι είναι ένα είδος ενεργειακού αυγού που περιβάλλει το σώμα και εκτείνεται πέρα από τα όριά του (το εύρος της εξαρτάται από την κατάσταση και το βαθμό πνευματικότητας του ανθρώπου).
Άλλες προσεγγίσεις διακρίνουν ξεχωριστές στιβάδες στην αύρα (συνήθως 7 στον αριθμό), ενώ άλλες, όπως οι διδασκαλίες του Καστανέντα, τη βλέπουν σαν ένα κουκούλι από φωτεινά νήματα.
Σύμφωνα με την πιο διαδεδομένη προσέγγιση, πάντως, η αύρα αποτελείται από χρωματιστά, φωτεινά και διαρκώς κινούμενα τμήματα, που αλλάζουν ανάλογα με την ψυχική και σωματική κατάσταση του κατόχου της. Σε αυτά τα χρώματα αποδίδονται συγκεκριμένες ερμηνείες, συχνά μάλλον σχηματικές (το κόκκινο δείχνει θυμό ή σεξουαλικό πάθος, το μπλε θλίψη, το βιολετί πνευματικότητα, το ροζ αγάπη, το κίτρινο εξυπνάδα).
Ωστόσο, στην προσπάθεια για μια πιο ουσιαστική προσέγγιση θα ήταν πιο ακριβές να υποστηρίξουμε ότι στην πραγματικότητα ο καθένας που βλέπει μια αύρα αναπτύσσει δικούς του κώδικες ερμηνείας της. Έτσι κι αλλιώς, πρόκειται για μια «εικόνα» που υπάγεται σε μια άλλη διάσταση και δεν μπορεί να αναλυθεί με αντικειμενικές παραμέτρους, εφόσον η σύλληψή της είναι καθαρά διαισθητική.
Γι‘ αυτό, άλλωστε, το τί μπορεί να διακρίνει και να ερμηνεύσει ο κάθε προικισμένος θεραπευτής εξαρτάται από τις δικές του ικανότητες. Η εικόνα της αύρας που συλλαμβάνει είναι απλώς ένα μέσο, ακριβώς όπως κάποιος άλλος αντλεί πληροφορίες χρησιμοποιώντας μια τράπουλα ή μια επικοινωνία διόδευσης.
EΛΠΙΔΑ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ
Αν σας άρεσε το άρθρο κάντε ένα like, κοινοποιήστε το στους φίλους σας και μοιραστείτε μαζί τους την γνώση
Πηγή
Πηγή
*Οι πληροφορίες που παρέχονται στο blog αυτό έχουν καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα και δε μπορούν να αντικαταστήσουν τη γνωμάτευση ή την επίσκεψη σε γιατρό ή σε άλλον ειδικό της υγείας
