Πτυσσόμενος ενθουσιασμός - τοξική βιασύνη.

Έτσι είμαστε οι περισσότεροι άνθρωποι, ο ενθουσιασμός μας εξανεμίζεται για κάθε μας επιλογή. Όταν ξεκινάμε κάτι είμαστε γεμάτοι αισιοδοξία, χαρά και έναν μεγάλο ενθουσιασμό. Που όμως σταδιακά τα επίπεδα του ενθουσιασμού αυτού πέφτουν συνέχεια. Έτσι έρχεται μία στιγμή που εμείς πια, πολεμάμε την μέχρι εχθές επιλογή μας. Ψάχνουμε πόσους λόγους για να τη θεωρήσουμε λάθος και ότι τελικά δεν ήταν για μας.



Το ίδιο γίνεται και με την πνευματική αναζήτηση. Θεωρούμε πως μπαίνοντας σε αυτόν τον δρόμο θα αποκτήσουμε άμεσα και εύκολα ένα μαγικό ραβδάκι που θα μας λύσει όλα τα προβλήματα εύκολα και άμεσα. Όταν όμως δούμε ότι είμαστε στο ίδιο σημείο με χθες και σε κάποιες περιπτώσεις ίσως και χειρότερα, τότε νομίζουμε ότι εμείς είμαστε οι «καταραμένοι» της ιστορίας ή δεν είναι αυτά για μας. Φυσικά τότε σε εκείνο το σημείο απογοήτευσης θα κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να καταρρίψουμε τον δρόμο της Πνευματικότητας λέγοντας «καλά δεν τα πίστευα εγώ αυτά» ή «τελικά σε εμένα δεν συμβαίνουν τα θαύματα».


Όλα αρχίζουν και τελειώνουν όταν το επιλέξει το μυαλό μας. Όταν ο ενθουσιασμός αυτός που ήρθε μαζί μας στην αρχή του ταξιδιού, έκανε «φτερά». Όταν ο ενθουσιασμός είναι πτυσσόμενος τότε η λαχτάρα της αρχής και η καρτερικότητα μετατρέπονται σε κατάρα η λαχτάρα και σε υπο-μονή = υπό – μόνος η καρτερικότητα. Νιώθουμε ότι αντί να ανεβαίνουμε υποβιβαζόμαστε, αφού τα αποτελέσματα της δουλειάς που κάνουμε ως προς την Πνευματική μας Αναβάθμιση δεν υπάρχουν όπως θα τα θέλαμε. Τότε την επιλογή του δρόμου δεν την έκανε η ψυχή μας, ο εαυτός μας, αλλά ο εγωϊκός μας εαυτός. Ο εγωϊκός εαυτός δεν έχει μέσα του την καρτερικότητα και την ερωτική δημιουργία. Τα θέλει όλα εδώ και τώρα. Όχι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Ύστερα δε και από όλα όσα συμβαίνουν στο σήμερα, λογικό είναι ο κάθε ένας από μας να νιώθει κόπωση, θλίψη, πόνο και οργή. Έτσι να θέλει την λύτρωση του τώρα. Αυτό όμως λέγεται τοξική βιασύνη και σαφώς δεν θα έχει τα αρμονικά αποτελέσματα που έχει ο δρόμος του Φωτός.



Τι μας έχει διδάξει η ιστορία ? Πώς κάθε τι θέλει τον χρόνο του για να αναπτυχθεί φυσικά- αρμονικά- σωστά. Αυτός που έχει καρτερικότητα, μέθοδο και σταθερά βήματα θα απολαύσει τους καρπούς του Δέντρου της Πίστης του και αφοσίωσής του. Θυμήσου στον μύθο του Αισώπου η χελώνα νίκησε τον λαγό. Γιατί είχε σταθερότητα, καρτερικότητα και μέθοδο. Αν ένα σπόρο ντομάτας τον φυτέψουμε σήμερα και αύριο φάμε ντομάτα.. πόση τοξικότητα θα κρύβεται μέσα στην ντομάτα ? Κάτι αφύσικο την έκανε να μεγαλώσει. Οπότε ο ενθουσιασμός, για να αναπτυχθεί κάθε νέος σπόρος σωστά, οφείλουμε να βρίσκεται πάντα στα Ανώτερα Επίπεδα Λαχτάρας.


Αν σας άρεσε το άρθρο κάντε ένα like, κοινοποιήστε το στους φίλους σας και μοιραστείτε μαζί τους την γνώση

Δωροθέα

*Οι πληροφορίες που παρέχονται στο blog αυτό έχουν καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα και δε μπορούν να αντικαταστήσουν τη γνωμάτευση ή την επίσκεψη σε γιατρό ή σε άλλον ειδικό της υγείας