Οι ενεργομορφές είναι οντότητες δημιουργημένες με ενέργεια και «προγραμματισμένες» για κάποιο σκοπό. Όταν ο νους και τα συναισθήματα επικεντρώνονται σε ένα συγκεκριμένο θέμα, τότε αυτό αρχίζει και «υλοποιείται» ενεργειακά στην αύρα. Με αρκετή δύναμη, μπορεί να αποκοπεί από το πεδίο της αύρας του σώματος και να δημιουργηθεί σαν σχεδόν ανεξάρτητη οντότητα, που σκοπός της είναι να πραγματοποιήσει την σκέψη από την οποία δημιουργήθηκε.Οι ενεργομορφές έχουν περιορισμένη διάρκεια ζωής και συνήθως όταν πραγματοποιηθεί ο σκοπός «πεθαίνουν». Μια σωστά δημιουργημένη ενεργομορφή είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική, αλλά την κακόβουλη ή καλόβουλη φύση της θα την καθορίσει ο δημιουργός της. Μπορεί δηλαδή να χρησιμοποιηθεί και για καλό μα και για κακό σκοπό. Μπορεί να προστατέψει μπορεί όμως και να καταστρέψει. Οι ενεργομορφή διατηρεί έναν σύνδεσμο με τον δημιουργό της, σαν ομφάλιο λώρο. Τρέφεται από την ζωτική του ενέργεια ή από τα φυσικά του υγρά (που περιέχουν ζωτική ενέργεια) και για να καταστραφεί, ο δημιουργός θα πρέπει να πάψει να της παρέχει την απαραίτητη ενέργεια που χρειάζεται. Όταν όμως η ενεργομορφή έχει υπάρξει για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν αποκλείεται να γίνει ανεξάρτητη, και ακόμα κι αν ο δημιουργός της καταστρέψει τον σύνδεσμό του μαζί της, εκείνη να εξακολουθήσει να υπάρχει, αναζητώντας όμως ζωτική ενέργεια από αλλού. Για αυτόν τον λόγο, δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι τα incubi & succubi και οι δαίμονες-μυζητήρες, δεν αποκλείεται να υπήρξαν αρχικά ενεργομορφές που αργότερα «αυτομόλησαν». Πολλοί επίσης υποστηρίζουν ότι οι κακόβουλες θεότητες που απαιτούν θυσίες αίματος, δεν αποκλείεται να είναι δημιουργήματα Ιερέων ή Ιερειών, που «προγραμμάτισαν» έτσι τις ενεργομορφές ώστε να μπορούν να τραφούν όχι μόνο από τους ιδίους τους δημιουργούς τους, αλλά και από άλλες πηγές, εντείνοντας έτσι και την δύναμή τους αλλά και την διάρκεια ύπαρξής τους.Αν και γενικά η καταστροφή τους είναι εύκολη, τα πράγματα γίνονται ιδιαίτερα δύσκολα εάν έχει υπάρξει για μεγάλο διάστημα.
Όσο περισσότερο υπάρχει, τόσο δυνατότερη γίνεται και τόσο πιο ανεξάρτητη και αυτόβουλη. Γι΄ αυτό και πάντα συνίσταται να καταστρέφεται η ενεργομορφή αμέσως μόλις εκπληρώσει τον σκοπό της (αν δεν καταστραφεί από μόνη της) και να μην «επαναπρογραμματίζεται» για άλλο σκοπό. Καλλίτερα να δημιουργηθεί μια καινούργια παρά να χρησιμοποιηθεί η ήδη υπάρχουσα.Οι ενεργομορφές λοιπόν δημιουργούνται συνειδητά, υπάρχουν όμως και οι σπάνιες περιπτώσεις ενεργομορφών που δημιουργήθηκαν κατά λάθος. Για μια τέτοια περίπτωση, η θέληση του δημιουργού θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα δυνατή.Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό με τις μητέρες, που είναι τόσο δυνατή η θέληση για προστασία του παιδιού τους, που ασυναίσθητα μπορεί να δημιουργήσουν μια ενεργομορφή που ως μοναδικό σκοπό θα έχει την προστασία του παιδιού. Και εδώ, είναι πολλοί αυτοί που υποστηρίζουν ότι οι φύλακες άγγελοι δεν είναι τίποτε άλλο παρά ενεργομορφές δημιουργημένες από την μητέρα του ατόμου, ή αν όχι από την ίδια την μητέρα, από κάποιο άλλο πρόσωπο που αγαπά το άτομο τόσο πολύ και που η θέλησή του να το προστατέψει είναι τόσο δυνατή, που τελικά δημιουργείται μια ενεργομορφή. Δεν αποκλείεται επίσης να έχει δημιουργηθεί και από το ίδιο το άτομο, εάν η δύναμη της πίστης του ότι όντως υπάρχει ένας φύλακάς-άγγελος που τον προστατεύει και τον καθοδηγεί είναι αρκετά ισχυρή.Πέρα λοιπόν από τις εσκεμμένες και συνειδητές δημιουργίες ενεργομορφών, υπάρχουν και αυτές που δεν αποκλείεται να δημιουργηθούν ασυναίσθητα από την ασυνήθιστα ισχυρή μας θέληση για κάτι.
Όπως λοιπόν λέει και η παροιμία, πρόσεχε τι εύχεσαι, γιατί μπορεί να πραγματοποιηθεί.
…………………………………………………………………………………………………..
ΑΣ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΑΣΤΡΙΚΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΠΟΥ ΛΕΓΑΜΕ....
INCUBUS - SUCUBUS
Tα incubi είναι κίβδηλα,συχνά είναι εξοργιστικά και γενικά τα χαρακτηρίζει μια θηρωδία,χλιμιντρίζουν σαν τρελλά,ζευγαρώνουν ασταμάτητα,και πάντα μέχρι να εξαντλήσουν το θύμα τους.κατέχουν όλλα τα μυστικά της τέχνης της λαγνείας και της ακολασίας....
τα incubi που είναι αρσενικά,και τα succubi που είναι θυληκά είναι νυχτερινοί επισκέπτες βαμπίρ,που επιτίθενται σεξουαλικά στα θυματά τους όταν αυτά κοιμούνται.δεν ρουφάνε το αίμα τους,ούτε κλέβουν την ζωτική τους ενέργεια,όμως συνουσιάζονται με τα θνητά θηματά τους,μέχρι αυτά να καταπέσουν απο εξάντληση.μπορούν να πάρουν οποιάδήποτε μορφή και συνήθως εμφανίζονται στα όνειρα τους,σε <<ονειρόξεις>>.
O δαίμονας ινκούμπους,επισκέπτεται τις γυναίκες στην κρεββατοκαμαρά τους τις νύχτες,πλαγιάζει πάνω τους ρίχνωντας το βάρος του στο στήθος τους,αναγκάζοντας τες να συνευρεθούν σεξουαλικά μαζί τους.η θηλυκή εκδοχή αυτού του δαίμονα,η σουκούμπους,είναι ουσιαστικά το ίδιο με τον ινκούμπους,είναι ακόμη μια μεταμόρφωση του ίδιου δαίμονα,που κάνει αντίστοιχα πράγματα στους άντρες θυματά της.
Kαι στις δύο περιπτώσεις οι ονειρικοί εισβολείς περιμένουν την κατάλληλη ώρα για να επιτεθούν,όταν τα θύματα τους είναι ευάλωτα,δηλαδή την ώρα που κοιμούνται και ονειρεύονται,τότε που ανοίγονται οι πύλες σε άλλους παράλληλους κόσμους,καλά κρυμμένους απο την συνείδηση.οι ομολογίες όσων έπεσαν θύματα αυτών των δαιμόνων περιγράφουν την εμπειρία τους απο άκρως ηδονιστική ως άκρως τρομακτική.είναι κάτι αντίστοιχο με τα ερωτικά όνειρα και τους τρομακτικούς εφιάλτες.
…………………………………………………………………………………………………..
Αστρικό σώμα
Ο φορέας του ανθρώπου "εγώ" με τον οποίο ο άνθρωπος δρα στο αστρικό πεδίο, είναι κατά τη Θεοσοφία και τον Αποκρυφισμό το αστρικό σώμα, αυτό που οι Αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν θυμικό, κι αποτελείται από ύλη λεπτότερη της αιθερικής, ονομαζόμενη αστρική. Για να εξετάσουμε το ανθρώπινο αστρικό σώμα κατά την περίοδο της ύπαρξής του στον αστρικό κόσμο και να μελετήσουμε τη φύση και την ουσία του καθώς και τις σχέσεις του με το αστρικό βασίλειο, παρίσταται ανάγκη να εξετάσουμε διαδοχικά τα αστρικά σώματα:
α) του μη ανεπτυγμένου ανθρώπου,
β) του κοινά ανεπτυγμένου ανθρώπου, και
γ) του πνευματικά ανεπτυγμένου.
α) Το αστρικό σώμα του μη ανεπτυγμένου ανθρώπου, είναι μια νεφελώδης, χαλαρά οργανωμένη και αόριστα διαγραφόμενη μάζα αστρικού πνεύματος - ύλης που περιέχει υλικά αστρικής ύλης και στοιχειακής ουσίας, που έχουν ληφθεί από όλες τις υποδιαιρέσεις του αστρικού πεδίου, αλλά με μεγάλη υπεροχή συστατικών των κατώτερων υποδιαιρέσεων. Έτσι, είναι πυκνό και τραχύ στην υφή, ικανό ν' ανταποκρίνεται σε όλες τις διεγέρσεις που προέρχονται από τα πάθη και τις ορέξεις. Τα χρώματα που παράγονται από τους παλμικούς ρυθμούς είναι αμαυρά, θολά και σκοτεινά. Οι αποχρώσεις που επικρατούν είναι οι καστανόχρωμες, οι αμαυρές, οι ερυθρές και οι θολές πράσινες. Σ' ένα τέτοιο αστρικό σώμα δεν παρατηρείται καμία λάμψη ή γρήγορα εναλλασσόμενη αναλαμπή χρωμάτων, αλλά τα διάφορα πάθη καταδεικνύονται σα μεγάλα κύματα, ή όταν είναι βίαια σαν αναλαμπές. Η γενετήσια ορμή π.χ. θα στείλει κύμα με χρώμα θολής καρμίνας, η μανία, αστραπή ζοφερού ερυθρού.
Το αστρικό σώμα είναι μεγαλύτερο από το φυσικό, κι επεκτείνεται γύρω του σε 25 ως 30 εκατοστά προς όλες τις διευθύνσεις στην περίπτωση που εξετάζουμε. Τα κέντρα των οργάνων των αισθήσεων είναι εν ενεργεία όσο υφίστανται από έξω κάποια επίδραση, όμως σε κατάσταση ανάπαυσης τα ρεύματα της ζωής είναι απαθή, και το αστρικό σώμα χωρίς να διεγείρεται ούτε από το φυσικό ούτε από το νοητικό κόσμο, παραμένει νυσταλέο κι αδιάφορο. Σταθερό χαρακτηριστικό της μη ανεπτυγμένης κατάστασης είναι ότι η ενέργεια παρακινείται περισσότερο απ' έξω παρά από την ενδότερη συνείδηση.
Για να κινηθεί ο λίθος πρέπει να υποστεί ώθηση. Το φυτό κινείται ελκυόμενο από το φως και την υγρασία. Το ζώο ενεργεί ενοχλημένο από την πείνα. Ο ελάχιστα ανεπτυγμένος άνθρωπος έχει ανάγκη εξωτερικών παρακινήσεων.
Εφόσον η διάνοια έχει αναπτυχθεί ελάχιστα δεν μπορεί να έχει πρωτοβουλία ενέργειας. Τα κέντρα υψηλής ενέργειας συνδεόμενα με την ανεξάρτητη δράση των αστρικών αισθήσεων μόλις είναι ορατά.
Βαριά κτυπήματα από τον εξωτερικό κόσμο, ηδονής και πόνου, απαιτούνται για να τον διεγείρουν και να τον ωθήσουν σε δράση. Όσο πιο πολυάριθμες και βίαιες είναι οι αισθήσεις, τόσο περισσότερο αισθάνεται, τόσο περισσότερο αναπτύσσεται. Κατ' αυτό το στάδιο η ποιότητα λίγο ενδιαφέρει. Αυτά που απαιτούνται κύρια, είναι η ποσότητα κι η αντοχή. Η απαρχή της ηθικής του ανθρώπου προέρχεται από τα πάθη του. Ασήμαντη δόση αυταπάρνησης στις σχέσεις με τη σύζυγο, το παιδί τον φίλο, είναι το πρώτο βήμα προς τα άνω με την παραγωγή παλμών στη λεπτότερη ύλη του αστρικού του σώματος και της προσέλκυσης προς αυτό περισσότερης στοιχειακής ουσίας, με παρεμφερή ποιότητα. Το αστρικό σώμα μεταβάλλει διαρκώς τα υλικά του κάτω από την επίδραση των παθών, των ορέξεών, των επιθυμιών και των συγκινήσεων.
Κάθε αγαθή επίδραση ισχυροποιεί τα λεπτότερα μέρη του σώματος, διώχνει μερικά από τα χονδροειδέστερα συστατικά, παρασύρει σε αυτό τα λεπτότερα υλικά και προσελκύει γύρω του αγαθοεργά στοιχειακά, επικουρικά της προόδου προς ανανέωση. Όλες οι κακές επιδράσεις έχουν εκ διαμέτρου αντίθετα αποτελέσματα. Ισχυροποιούν τα χονδροειδέστερα συστατικά, αποδιώκουν τα λεπτότερα, παρασύρουν στο σώμα περισσότερα από τα πρώτα, και προσελκύουν στοιχειακά συντελώντας στη φθορά.
Οι ηθικές και διανοητικές δυνάμεις του ανθρώπου στην προκειμένη περίπτωση, είναι τόσο εμβρυακές ώστε να μπορεί να λεχθεί ότι η κατασκευή ή οι μεταβολές του αστρικού σώματος γίνονται μάλλον προς χάριν αυτού παρά απ' αυτόν. Αυτό εξαρτάται μάλλον από τις εξωτερικές περιστάσεις παρά από την ίδια του τη θέληση, αφού είναι χαρακτηριστικά κατώτατου βαθμού ανάπτυξης να κινείται ο άνθρωπος από τα έξω και από το σώμα του κι όχι από το εσωτερικό του κι από τη διάνοια. Είναι σημείο σημαντικής προόδου όταν ο άνθρωπος αρχίζει να κινείται από τη θέλησή του, από την ίδια του την ενέργεια, από δική του πρωτοβουλία κι όχι παρακινούμενος από επιθυμίες, δηλαδή με την ανταπόκριση σε εξωτερική έλξη ή ώθηση.
Κατά τη διάρκεια του ύπνου, το αστρικό σώμα περιβάλλοντας τη συνείδηση, φεύγει από το φυσικό φορέα, αφήνοντας το χονδροειδές και το αιθερικό σώμα να κοιμούνται.
Εν τούτοις, κατά το στάδιο αυτό, η συνείδηση στο αστρικό σώμα δεν είναι σε εγρήγορση, γιατί λείπουν οι ισχυρές επαφές που την κεντούν όσο βρίσκεται στο φυσικό πλαίσιο και τα μόνα πράγματα που επηρεάζουν το αστρικό σώμα είναι τα χονδροειδέστερης μορφής στοιχειακά που εξαποστέλλουν σε αυτό παλμούς οι οποίοι αντανακλούν στο αιθερικό και το χονδροειδή εγκέφαλο και γίνονται αιτία για κτηνώδεις απολαύσεις.
Το αστρικό σώμα επιπλέει ακριβώς πάνω από το φυσικό, συγκρατείται από την ισχυρή του έλξη κι έτσι δεν μπορεί ν' απομακρυνθεί απ' αυτό.
β) Στον άνθρωπο με κοινή ηθική και διανοητική ανάπτυξη, το αστρικό σώμα παρουσιάζει πολύ μεγάλη πρόοδο σε σύγκριση με αυτά που περιγράψαμε. Είναι μεγαλύτερο σε μέγεθος, τα διάφορα υλικά του βρίσκονται σε ισορροπία μάλλον και η παρουσία σπανιότερων ειδών δίνει κάποια φωτεινότητα στο σύνολο, μολονότι η έκφραση των ανώτερων συγκινήσεων καθώς επιδρά μέσα απ' αυτό εξαποστέλλει ωραία κύματα χρωμάτων. Οι γραμμές του είναι καθαρές και καθορισμένες, αντί για αόριστες και μεταβλητές όπως είναι στην προηγούμενη περίπτωση, και το σώμα αυτό προσομοιάζει προς τον κτήτορα. Προφανώς γίνεται φορέας του ενδότερου ανθρώπου με οριστική οργάνωση και σταθερότητα, με σώμα κατάλληλο κι ενεργητικό, ικανό να συντηρεί εαυτόν, χωρισμένο από το φυσικό τοιούτο. Αν και διατηρεί μεγάλη πλαστικότητα, έχει εν τούτοις φυσιολογική μορφή, που επανακτά αμέσως μόλις σταματήσει η πίεση που κάνει τις γραμμές να μεταβάλλονται. Η ενεργητικότητά του είναι σταθερή, και γι' αυτό βρίσκεται σε διηνεκή παλμική κίνηση, εμφανίζοντας ατέλειωτες ποικιλίες μεταβλητών αποχρώσεων. Παρόμοια οι "τροχοί" είναι καθαρά ορατοί αν και δεν είναι ακόμη εν ενεργεία. Ανταποκρίνεται γρήγορα σε κάθε διαβιβαζόμενη επαφή προς αυτό, διαμέσου του φυσικού σώματος και διεγείρεται από τις εσωτερικές επιρροές της ενσυνείδητης οντότητας.
Τότε η μνήμη κι η φαντασία, αντί για το σώμα, το παρακινούν να ενεργήσει και το ωθούν σε δράση.
Ο καθαρμός του αστρικού αυτού σώματος, διενεργείται με τον ίδιο τρόπο όπως και στην προηγούμενη περίπτωση, με την απώθηση των κατώτερων συστατικών, με την παραγωγή παλμών ανταγωνιστικών προς αυτά και την εισαγωγή λεπτότερων υλικών για αντικατάστασή τους. Αλλά τώρα, η αυξανόμενη ηθική και διανοητική ανάπτυξη του ανθρώπου, θέτει τη δόμηση σχεδόν ολοκληρωτικά κάτω από τον ίδιο έλεγχο, μιας και δεν παρασύρεται πλέον από δω κι από κει από διεγέρσεις εξωτερικής φύσης, αλλά σκέπτεται, κρίνει, ανθίσταται ή υποχωρεί εφόσον θεωρεί κάτι τέτοιο ορθό. Με την άσκηση της καλά διευθυνόμενης σκέψης, θα μπορέσει γρήγορα να επηρεάσει το αστρικό του σώμα. Εκεί η τελειοποίησή του θα προχωρήσει γρήγορα.
Για την επιτυχία αυτού του σκοπού δεν είναι απαραίτητο να κατανοήσει ο άνθρωπος το "modus operandi" (μέγεθος του έργου) όπως δεν είναι απαραίτητο να κατανοήσει τους νόμους του φωτός για να βλέπει.
Στη διάρκεια του ύπνου, το καλά αναπτυγμένο αστρικό σώμα συνήθως φεύγει από το φυσικό του περίβλημα, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν κρατείται αιχμάλωτο απ' αυτό όπως στην προηγούμενη κατάσταση.
Περιπλανιέται στον αστρικό κόσμο φερόμενο εδώ κι εκεί από τα αστρικά ρεύματα, κι ενώ η εν εαυτώ συνείδηση δεν είναι διόλου ικανή να διευθύνει τις κινήσεις του, είναι άγρυπνη κι ασχολείται με την απόλαυση των δικών της νοητικών οραμάτων, είναι όμως ικανή να δέχεται εντυπώσεις δια του αστρικού της καλύμματος και να τις μεταβάλλει σε διανοητικές εικόνες. Με αυτόν τον τρόπο ο άνθρωπος, μπορεί ν' αποκτά γνώσεις κι εκτός του φυσικού του σώματος και να τις αποτυπώνει στον εγκέφαλο με μορφή ζωηρού οράματος ή ονείρου, ή αν δεν υπάρχει τέτοια συνοχή μνήμης να τις μεταβιβάζει στη συνείδησή του που βρίσκεται σε εγρήγορση (σαν προαισθήματα, κ.λπ.).
γ) Το αστρικό σώμα του ανεπτυγμένου πνευματικά ανθρώπου, αποτελείται από λεπτότατα μόρια κάθε υποδιαίρεσης της αστρικής ύλης, των λεπτότερων ειδών που επικρατούν εντός του. Είναι, δηλαδή, το αστρικό του σώμα ωραίο, φωτεινό κι έγχρωμο, με αποχρώσεις άγνωστες για τη φυσική όραση που εμφανίζονται με την επίδραση των εσωτερικών παραγομένων πιέσεων από την καθαρή διάνοια. Οι πύρινοι τροχοί (Τσάκρας) δικαιολογούν πλήρως την ονομασία τους και η περιστροφική τους κίνηση δείχνει την ενεργητικότητα των ανώτερων αισθήσεων. Τέτοιο σώμα είναι, με την ακριβή έννοια των λέξεων, φορέας συνείδησης αφού κατά την πορεία της εξέλιξης ζωογονήθηκε σε κάθε ένα από τα όργανά του και υπάγεται στον πλήρη έλεγχο του κτήτορα.
Όταν ο άνθρωπος εγκαταλείπει το φυσικό του σώμα αποσυρόμενος στον εαυτό, δεν υφίσταται απώλεια της συνοχής της συνείδησης αλλά απλά αποβάλλει το βαρύτερο ένδυμα κι απελευθερώνεται από το μεγάλο βάρος.
Μπορεί να κινείται οπουδήποτε στην αστρική σφαίρα με τη μεγαλύτερη ταχύτητα και δεν είναι αιχμάλωτος των γήινων περιοριστικών συνθηκών. Το σώμα του ανταποκρίνεται στη θέλησή του, αντανακλά τη σκέψη του κι υπακούει σ' αυτήν. Έτσι οι ευκαιρίες προς εξυπηρέτηση της ανθρωπότητας αυξάνουν καταπληκτικά και οι δυνάμεις του κατευθύνονται από αρετή κι αγαθοεργία. Η έλλειψη χονδροειδών μορίων στο αστρικό σώμα το καθιστά ανίκανο ν' ανταποκρίνεται στις παρακινήσεις των κατωτέρων επιθυμιών κι έτσι αυτές απομακρύνονται απ' αυτό μια και είναι έξω από τη δικαιοδοσία τους. Το όλο σώμα πάλλεται καθώς απομακρύνεται στις υψηλότερες συγκινήσεις. Η αγάπη μέσα του αναπτύχθηκε σε αφοσίωση, η ενέργειά του χαλιναγωγήθηκε από την υπομονή. Προσήνης, πράος, ήρεμος, γεμάτος δύναμη, με κανένα ίχνος ανησυχίας, ιδού ο άνθρωπος "ον πάντα τα siddhis (οι Απόκρυφες Δυνάμεις) είναι έτοιμα να υπηρετήσωσι".
Το αστρικό σώμα σχηματίζει τη γέφυρα υπεράνω του χάσματος που χωρίζει τη συνείδηση και το φυσικό εγκέφαλο. Οι εντυπώσεις που συλλαμβάνονται από τα όργανα των αισθήσεων και μεταβιβάζονται στα χονδροειδή κι αιθερικά κέντρα, μεταβαίνουν από εκεί στα αντίστοιχα αστρικά κέντρα. Εκεί υφίστανται κατεργασία από τη στοιχειακή ουσία και μεταβάλλονται σε συναισθήματα, κι εκεί παρουσιάζονται στον εσωτερικό άνθρωπο σαν αντικείμενα της συνείδησής του, των αστρικών παλμών που παράγουν αντίστοιχους παλμούς στα υλικά του νοητικού σώματος. Με αυτές τις διαδοχικές διαβαθμίσεις λεπτότητας του πνεύματος - ύλης, οι βαριές εντυπώσεις των γήινων αντικειμένων μεταβιβάζονται στη συνειδητή οντότητα κι αντίστροφα, οι παλμοί που γεννιούνται από τις σκέψεις μεταβιβάζονται δι αυτής της γέφυρας στο φυσικό εγκέφαλο κι εκεί παράγουν φυσικούς παλμούς αντίστοιχους με τους νοητικούς.
Αυτός είναι ο κανονικός φυσιολογικός τρόπος με τον οποίο η συνείδηση συλλαμβάνει εντυπώσεις από τα έξω κι αποστέλλει αντίστροφα εντυπώσεις προς τα έξω. Με τη συνεχή αυτή δίοδο παλμών αναπτύσσεται κύρια το αστρικό σώμα. Το ρεύμα αυτό επιδρά πάνω του τόσο από τα έσω όσο κι από τα έξω, ανελίσσει την οργάνωσή του κι εξυπηρετεί τη γενική του ανάπτυξη. Έτσι γίνεται μεγαλύτερο, λεπτότερο στην υφή, με γραμμές καθορισμένες και περισσότερο οργανωμένες εσωτερικά, αποκτώντας σταθερότερες γραμμές.
Εξασκημένο έτσι ν' αποκρίνεται στη συνείδηση, γίνεται βαθμιαία ικανό να δρα σαν ξεχωριστός φορέας της και να μεταβιβάζει ευκρινώς σε αυτήν τους παλμούς που συλλαμβάνει απ' ευθείας από τον αστρικό κόσμο.
Πολλοί από εσάς ίσως έχετε κάποια μικρή πείρα ότι μερικές εντυπώσεις που γίνονται συνειδητές από τα έξω, δεν προέρχονται από κάποια φυσική επαφή, αν και γρήγορα επιβεβαιώνονται από κάποιο εξωτερικό συμβάν. Είναι συνηθισμένες εντυπώσεις που συναντούν απ' ευθείας το αστρικό σώμα και μεταβιβάζονται απ' αυτό στη συνείδηση. Οι εντυπώσεις αυτές συχνά εμφανίζονται σαν προβλέψεις κι εκ των υστέρων επιβεβαιώνονται. Όταν ο άνθρωπος αναπτυχθεί πολύ - αν και οι βαθμοί ανάπτυξης ποικίλλουν αρκετά, για άλλους λόγους - εγκαθιδρύονται δεσμοί μεταξύ του φυσικού και του αστρικού σώματος, όπως και μεταξύ του αστρικού και του νοητικού σώματος, με τρόπο ώστε η συνείδηση λειτουργεί αδιάσπαστα και στη μια κατάσταση και στην άλλη, χωρίς η μνήμη να παρουσιάζει κενά όπως στον κοινό άνθρωπο που παρεμβάλλεται μη συνειδητή περίοδος κατά τη δίοδό του από το ένα πεδίο στο άλλο.
Ο άνθρωπος δύναται να χρησιμοποιεί ελεύθερα τις αστρικές του αισθήσεις ενώ η συνείδηση λειτουργεί στο φυσικό σώμα. Έτσι ευρύτερες λεωφόροι γνώσης θα είναι το επακόλουθο της σε εγρήγορση συνείδησής του. Πράγματα που ήταν πριν αντικείμενα πίστης, καθίστανται αντικείμενα γνώσης, κι έτσι μπορεί ο άνθρωπος να ελέγξει αυτοπροσώπως την ακρίβεια πολλών Θεοσοφικών και Απόκρυφων διδασκαλιών για τα κατώτερα τμήματα του αόρατου κόσμου
(Dr. Annie Besant).
…………………………………………………………………………………………………..
Αστρικό πεδίο.
Ο άνθρωπος ζει, χωρίς να το υποπτεύεται, μέσα σ' έναν αόρατο, άπειρο, γεμάτο ζωή κόσμο. Μπορεί ν' αντιληφθεί κάπως αυτόν τον κόσμο κατά τη διάρκεια του ύπνου ή σε κατάσταση ύπνωσης, όταν οι φυσικές του αισθήσεις βρίσκονται προς στιγμήν αδρανείς, και συμβαίνει καμιά φορά όταν ξυπνά, να διατηρεί μια* ανάμνηση μόνο, όσων είδε κι άκουσε. Κατά τη στιγμή της μεταβολής εκείνης που καλούμε θάνατο, ο άνθρωπος εγκαταλείπει οριστικά το φυσικό του σώμα και εισέρχεται στον αόρατο αυτό κόσμο, όπου αιώνια διαμένει με μοναδικά διαλείμματα τις διαδοχικές του ενσαρκώσεις στον ορατό κόσμο. Το μεγαλύτερο μέρος των μακρών αυτών περιόδων, το περνά ο άνθρωπος στο νοητικό πεδίο.
Εδώ όμως θα εξετάσουμε το κατώτερο τμήμα του άγνωστου εκείνου κόσμου, το μέρος όπου μεταβαίνει ο άνθρωπος, αμέσως μετά το θάνατό του, τον Άδη ή βασίλειο των σκιών των Αρχαίων Ελλήνων, το Καθαρτήριο των καθολικών Χριστιανών, εκείνο που οι αλχημιστές του μεσαίωνα αποκαλούσαν αστρικό πεδίο. Το αστρικό πεδίο, αποτελεί το πλησιέστερο πεδίο υπεράνω και εντός του φυσικού κόσμου, που είναι τόσο οικείο σε μας.
Πρέπει να θυμηθούμε πρώτα απ' όλα, ότι το αστρικό πεδίο ή αστρικός κόσμος αποτελείται από επτά υποδιαιρέσεις με διαφορετικό βαθμό υλικότητας και μία ιδιάζουσα κατάσταση της ύλης. Αν και η πενία της φυσικής μας γλώσσας, μας υποχρεώνει να ονομάσουμε αυτές τις υποδιαιρέσεις ανώτερες ή κατώτερες, θα ήταν σφάλμα να νομίσουμε ότι αυτές κατέχουν χώρο, τοποθετημένες η μία πάνω στην άλλη σα ράφια βιβλιοθήκης, ή ότι καλύπτουν η μια την άλλη σαν τα στρώματα του κρεμμυδιού. Το ίδιο συμβαίνει και με τις μεγάλες διαιρέσεις που ονομάζονται πεδία. Η ύλη κάθε πεδίου ή υποπεδίου, εισδύει στην πυκνότερη ύλη του πεδίου ή υποπεδίου, που καλούνται κατώτερα, με τρόπο ώστε να εμφανίζονται ομοίως πάνω στην επιφάνεια της γης και να κατέχουν τον ίδιο χώρο. Οι ποικιλίες των ανώτερων ή καλύτερα λεπτότερων υλών, επεκτείνονται πέρα από τη φυσική γη και των πυκνότερων υλών. Έτσι, όταν λέμε ότι ένας άνθρωπος ανυψώνεται από ένα πεδίο ή υποπεδίο σε άλλο, δεν εννοούμε ότι μετακινείται στο χώρο, αλλά ότι μεταφέρει την κατάσταση της συνείδησής του σε άλλη, παύοντας βαθμιαία ν' ανταποκρίνεται στους κραδασμούς μιας κατώτερης τάξης ύλης για ν' ανταποκρίνεται ολοένα και περισσότερο σε κραδασμούς πολύ πιο λεπτής ύλης, με τρόπο ώστε όταν εξαφανίζεται βαθμηδόν από τα μάτια του ένας κόσμος, με όλες τις όψεις και τους κατοίκους του, ν' ανακαλύπτεται εμπρός του άλλος κόσμος, νέος και υψηλότερος.
Αν αριθμήσουμε τα επτά υποπεδία αρχίζοντας από το υψηλότερο, βλέπουμε ότι κάθε πεδίο διαιρείται σε τρεις τάξεις. Η πρώτη περιλαμβάνει τα υπ' αριθμόν 1, 2 και 3 υποπεδία, η δεύτερη τα υπ' αριθμόν 4, 5 και 6 και η τρίτη το έβδομο και τελευταίο. Οι διαφορές της ύλης μεταξύ αυτών των τάξεων, θα μπορούσαν να συγκριθούν προς εκείνες που υφίστανται μεταξύ ενός στερεού κι ενός υγρού, ενώ οι διαφορές μεταξύ των υποπεδίων της ίδιας τάξης, θα έμοιαζαν με ποικιλίες στερεών. Αφήνοντας για τώρα κατά μέρος το έβδομο υποπεδίο, θα πούμε ότι η έκτη, η πέμπτη και η τέταρτη υποδιαίρεση του αστρικού πεδίου, έχουν για διάκοσμο το φυσικό κόσμο μέσα στον οποίο ζούμε, με όλα τα σκεύη του που μας είναι οικεία. Η ζωή στο έκτο υποπεδίο είναι όμοια με τη συνήθη γήινη ζωή μας χωρίς όμως το φυσικό μας σώμα και τις ανάγκες του. Καθώς όμως ανυψώνεται προς το πέμπτο και το τέταρτο υποπεδίο, αποβαίνει ολοένα και λιγότερο υλική κι απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τον κατώτερο φυσικό μας κόσμο κι από τις συμφεροντολογίες που τον χαρακτηρίζουν.
Η όψη λοιπόν αυτών των κατώτερων υποδιαιρέσεων, είναι αυτή της ορατής γης μας, αλλά πολυπλοκότερη, εφόσον τα φυσικά αντικείμενα παρατηρούμενα με τη βοήθεια των αστρικών αισθήσεων, κάτω από τις νέες αυτές συνθήκες, παρουσιάζουν μια εντελώς διαφορετική όψη. Το άτομο που έχει ανεπτυγμένη αστρική όραση, βλέπει τα αντικείμενα, όχι όπως κάνουμε εμείς, από τη μια τους όψη, άλλοι ταυτόχρονα απ' όλες τις μεριές. Αν προσθέσουμε λοιπόν ότι, όλα τα μόρια του εσωτερικού ενός στερεού είναι ορατά όπως ακριβώς κι αυτά που αποτελούν το εξωτερικό, θα γίνει κατανοητό γιατί τα οικεία αντικείμενα φαίνονται τελείως άγνωστα στην αρχή. Εν τούτοις αν σκεφτούμε, θα γίνει φανερό ότι ένας τέτοιος τρόπος όρασης, είναι πολύ κοντύτερα στην αλήθεια της φυσικής όρασης. Για παράδειγμα, αν εξετάσουμε τις πλευρές ενός γυάλινου κύβου στο αστρικό πεδίο, θα μας φανούν ίσες, όπως άλλωστε και είναι, ενώ στο φυσικό πεδίο, η πίσω πλευρά, αν και βρίσκεται μακρύτερα, θα μας φαινόταν μικρότερη της μπροστινής, πράγμα που είναι φυσικά αποτέλεσμα της προοπτικής, μια οπτική απάτη. Χάρη στο φαινόμενο αυτό, η αστρική όραση αποκαλέστηκε και όραση τεσσάρων διαστάσεων. Πρέπει στις πηγές σφαλμάτων της όρασης, να προσθέσουμε και νέες περιπλοκές, λόγω του ότι η ανώτερη αυτή όραση, βλέπει ποικιλίες ύλης που αν και καθαρά φυσικές, είναι αόρατες στην κοινή όραση. Για παράδειγμα, αυτές είναι, τα μόρια που αποτελούν την ατμόσφαιρα. Οι ποικίλες εκπομπές όλων των ζωντανών όντων και τέσσερις ακόμη βαθμοί λεπτότερης ύλης, τους οποίους αποκαλούμε αιθερικούς. Κι αν ακόμη η φαντασία συλλάβει καλά τις συνέπειες των ανωτέρω, η πολυπλοκότητα του προβλήματος δεν θα εννοηθεί ούτε κατά το ήμισυ, αφού πρέπει να ληφθούν υπ' όψιν και οι ακόμη πολυαριθμότερες ποικιλίες της αστρικής ύλης. Πρέπει να σημειωθεί κατ' αρχήν, ότι κάθε υλικό αντικείμενο, ακόμη και κάθε μόριο, έχει το αντίστοιχο αστρικό του μέρος, κι ότι αυτό, πέρα από το αν είναι απλό, είναι συνήθως πολυπλοκώτατο, αφού αποτελείται από διάφορα είδη αστρικής ύλης. Επιπλέον, κάθε ζωντανό ον περιβάλλεται από μια προσωπική ατμόσφαιρα η οποία αποκαλείται Αύρα. Αυτή έχει εμφάνιση φωτεινού νέφους πολύπλοκης σύνθεσης και είναι ωοειδής στη μορφή.
Γίνεται λοιπόν φανερό ότι, μολονότι τα οικεία αντικείμενα του φυσικού κόσμου σχηματίζουν το διάκοσμο ορισμένων διαστάσεων του αστρικού πεδίου, τ' αντικείμενα αυτά είναι ορατά κατά πολύ τελειότερα και πιο κοντά στην πραγματικότητα τρόπο, η δε γενική θέα είναι πολύ διαφορετική από την οικεία μας. Ας πάρουμε ένα απλούστατο παράδειγμα, ένα βράχο. Για τον καλά εξασκημένο ορατικά ο βράχος δε είναι ένας αδρανής λίθος μόνο.
- Πρώτον, μπορεί να δει όλη τη φυσική του ύλη, αντί του εξωτερικού μόνο μέρους.
- Δεύτερον, διακρίνει την ταραχή των φυσικών μορίων.
- Τρίτον ανακαλύπτει ένα διπλό αστρικό που αποτελείται από διάφορα είδη αστρικής ύλης, τα μόρια της οποίας βρίσκονται σε διηνεκή κίνηση επίσης.
- Τέταρτον, βλέπει την παγκόσμια ζωή, να κυκλοφορεί εντός της μάζας και να ακτινοβολεί γύρω της.
- Πέμπτον, διακρίνει μια αύρα να περιβάλλει τον ίδιο.
- Έκτο, την ίδια με αυτόν στοιχειακή ουσία να εισδύει στο βράχο, αδιάκοπα κινούμενη και ταραγμένη.
Στην περίπτωση ενός ζώου, ενός φυτού, ενός ανθρώπου, τα πράγματα βέβαια γίνονται πιο περίπλοκα. Μερικοί θ' αντιτάξουν αναμφίβολα ότι οι περισσότεροι ψυχικοί δεν περιγράφουν καθόλου τέτοια πράγματα έχοντας κατά το μάλλον ή ήττον μια στιγμιαία αντίληψη του αστρικού πεδίου, κι ότι οι οντότητες που εμφανίζονται κατά τις πνευματιστικές συνεδρίες δεν αναφέρουν περισσότερα γι' αυτό. Η ερμηνεία είναι εύκολη. Λίγοι ζωντανοί ή νεκροί επιτυγχάνουν να δουν τα πράγματα όπως είναι στο πεδίο αυτό αν δεν τύχουν ειδικής εξάσκησης. Εκείνοι μάλιστα των οποίων η όραση είναι τέλεια, είναι συνήθως πολύ σκοτισμένοι και δεν μπορούν να εννοήσουν και να θυμηθούν. Και από τη μικρή μειονότητα που νοεί και θυμάται, λίγοι θα βρεθούν που θα μπορέσουν να μεταφράσουν σε γήινη γλώσσα τις αναμνήσεις τους.
Πολλοί μη εξασκημένοι ψυχικοί δε μελετούν τα οράματά τους, δέχονται απλά μια εντύπωση η οποία ίσως είναι ορθή, αλλά ίσως να είναι κατά το ήμισυ λανθασμένη ή κι εντελώς εσφαλμένη.
Η τελευταία αυτή υπόθεση γίνεται ακόμη πιο πιθανή αν λάβουμε υπ' όψιν τα παιχνίδια που γίνονται σε βάρος των περίεργων και των αδαών ν' αμυνθούν από ορισμένους κατοίκους του αστρικού κόσμου. Ας σημειωθεί ότι οι κάτοικοι του αστρικού κόσμου, άνθρωποι ή στοιχειακά, δε βλέπουν συνήθως παρά τα αντικείμενα του πεδίου αυτού, και γι' αυτούς η φυσική ύλη είναι αόρατη όπως είναι για μας αστρική. Εν τούτοις, αν μία απ' αυτές τις οντότητες χρησιμοποιεί συνέχεια έναν μεσάζοντα, της είναι εύκολο ν' αμαυρώσει αρκετά τις λεπτές αστρικές της αισθήσεις και ν' αντικαταστήσει με την όραση του φυσικού μας κόσμου την ανώτερη όραση του πεδίου της. Μόνον ένας ζωντανός άνθρωπος αρκετά εξασκημένος, τέλεια ενσυνείδητος επί του ενός πεδίου και επί του άλλου, μπορεί να είναι βέβαιος ότι βλέπει καθαρά και αμφότερα συγχρόνως. Ας εννοηθεί λοιπόν ότι η πολυπλοκότητα αυτή είναι πραγματική κι ότι δεν είναι εύκολο να προφυλαχτεί κανείς από τα ψεύδη και τα σφάλματα, παρά μόνο όταν γνωρίζει να τη βλέπει ολόκληρη και ν' αναλύει τα μέρη της επιστημονικά.
Η έβδομη είναι η κατώτατη υποδιαίρεση του αστρικού πεδίου κι έχει επίσης για σκηνή τον φυσικό μας κόσμο, αλλά από μια άποψη σκοτεινότερη, επειδή ότι είναι ωραίο και καλό εξαφανίζεται.
Να πως την περιγράφει ο συγγραφέας Avi πριν 4.000 χρόνια, σ' έναν αιγυπτιακό πάπυρο. "Ποιο είναι το μέρος τούτο που βρίσκομαι χωρίς ύδωρ, χωρίς αέρα, βαθύ, χωρίς βυθό, σκοτεινό όπως η σκοτεινότερη νύχτα, όπου περιπλανώνται σε άθλια κατάσταση οι άνθρωποι; Εκεί κανείς δεν μπορεί να ζήσει με ειρηνική καρδιά". Για το δυστυχή που έχει πέσει σε αυτό το επίπεδο, είναι αλήθεια ότι "ολόκληρη η γη είναι γεμάτη σκοτάδια και φρικτές κατοικίες αλλά απ' αυτόν τον ίδιο προέρχεται το σκοτάδι που τον αναγκάζει να ξοδεύει την ύπαρξή του σε μια διηνεκή νύχτα γεμάτη κακά και φρικαλεότητες σε μια πραγματική κόλαση, αν και αυτή όπως κι οι λοιπές κολάσεις, είναι καθαρά μια ανθρώπινη δημιουργία".
Η πρώτη, η δεύτερη και η τρίτη υποδιαίρεση, αν και κατέχουν το ίδιο μέρος στο χώρο, δίνουν την εντύπωση ότι απέχουν πολύ από το φυσικό κόσμο κι επομένως έχουν αραιότερη ύλη. Οι οντότητες που διαμένουν εκεί δεν έχουν επικοινωνία με τη γη, είναι πολύ απορροφημένες να δημιουργουν το διάκοσμο που τις περιβάλλει, διάκοσμο που είναι αρκετά αντικειμενικός, για να είναι ορατός, τόσο στις άλλες οντότητες όσο και στους ορατικούς. Είναι το τμήμα εκείνο που συχνά αναφέρουν "τα πνεύματα", κατά τις πνευματιστικές συνεδρίες με το όνομα Ηρεμία, και το περιγράφουν με τρόπο που απέχει από την αλήθεια, στο μέτρο που γνωρίζουν αυτό το τμήμα. Στο πεδίο αυτό, οι άσαρκοι επιτυγχάνουν με τη φαντασία τους την προσωρινή δόμηση των οικιών τους των σχολείων τους και των πόλεών τους, κι όλα αυτά διατηρούνται αρκετά πραγματικά για λίγο χρόνο, αν και λίγο διαφορετικά, για μια εξασκημένη όραση από εκείνα που φαίνονται στους μαγικούς οφθαλμούς των δημιουργών τους.
Οι περισσότερες από τις φαντασίες που λαμβάνουν εκεί μορφή, δε στερούνται ωραιότητας κι ο επισκέπτης που δεν θα γνώριζε κάτι ανώτερο, θα περνούσε τον καιρό του αρκετά ευχάριστα, πλανώμενος στα βουνά, στις λίμνες και στους ανθισμένους κήπους, πολύ ωραιότερους απ' όλους όσους υπάρχουν στο φυσικό κόσμο. Θα ήταν δυνατόν κι αυτός επίσης να πλάσει στην ανάγκη τα τοπία κατά τη δική του φαντασία.
Μετά αυτή την περιγραφή του διάκοσμου του αστρικού πεδίου, τώρα θα περιγράψουμε τους κατοίκους της.
Νεκροί. Η λέξη νεκροί δεν έχει καμία θέση εδώ, καθόσον οι περισσότερες οντότητες είναι ζωντανές όπως εμείς, και μερικές φορές ακόμη περισσότερο. Πρέπει να εννοηθεί λοιπόν ότι αυτή αποδίδεται σ' εκείνους που προς στιγμή στερούνται το φυσικό σώμα.
Οι κοινοί νεκροί. Η τάξη αυτή είναι πολυαριθμότερη κατά εκατομμύρια απ' όλες τις προηγούμενες και παρουσιάζει τις μεγαλύτερες ποικιλίες τύπων και συνθηκών.
Η διάρκεια της αστρικής ζωής των κοινών νεκρών ποικίλλει πολύ. Άλλοι παραμένουν μερικές ημέρες ή και ώρες, άλλοι χρόνια κι αιώνες. Ο άνθρωπος που έχει αγνή ζωή, αλτρουιστικά αισθήματα και πνευματιστικές εφέσεις, δε βρίσκει κάτι που να τον προσελκύει σε αυτό το πεδίο. Πρέπει να θυμηθούμε ότι ο πραγματικός άνθρωπος, μετά το θάνατό του συγκεντρώνεται στον εαυτό και μετά την εγκατάλειψη του φυσικού σώματος, εγκαταλείπει αμέσως και το διπλό αιθερικό του, αν και θα έπρεπε ν' αποβάλλει επίσης το ταχύτερο και το αστρικό του σώμα ή σώμα της επιθυμίας (θυμικό) και να εισέλθει στον ουράνιο κόσμο, μια και μόνον εκεί μπορούν να καρποφορήσουν οι πνευματικές εφέσεις.
Ο άνθρωπος που η καρδιά του είναι ευγενική και αγνή, μπορεί να φτάσει σε ένα τέτοιο αποτέλεσμα εφόσον νίκησε τα πάθη του κατά τη γήινη ζωή, κατεύθυνε τις προσπάθειές του προς έναν υψηλό σκοπό, και δεν έχει παρά λίγες κατώτερες επιθυμίες για ν' αποβάλλει στο αστρικό πεδίο. Η παραμονή του στο αστρικό πεδίο θα είναι μικρή και προφανώς η συνείδησή του αόριστη, μέχρι τη στιγμή που θα πέσει σε βαθύ ύπνο και τ' ανώτερα στοιχεία του θ' απελευθερωθούν οριστικά από το αστρικό περίβλημα, για να εισέλθουν στη χαρά της ουράνιας ζωής.
Αυτή είναι η ιδεώδης κι επιθυμητή κατάσταση, μόνο που δεν είναι ίδια για όλους, ούτε για την πλειονότητα. Χρειάζονται πολλά πριν ο κοινός άνθρωπος απαλλαγεί πριν από το θάνατο του από κάθε γήινη επιθυμία, και πρέπει να περάσει για μεγάλο χρονικό διάστημα σε μια κατάσταση ενσυνείδητη τις διάφορες υποδιαιρέσεις του αστρικού πεδίου, για ν' απαλλαγεί από τις δυνάμεις που δημιουργήθηκαν πάνω του κι έτσι να κατορθώσει ν' απελευθερώσει το ανώτερο "εγώ" του.
Ο καθένας είναι υποχρεωμένος να διέλθει από τις επτά υποδιαιρέσεις του αστρικού κόσμου, για να φτάσει στον ουράνιο κόσμο, αλλά δεν πρέπει να υποτεθεί ότι θα έχει, συνείδηση σε όλες αυτές τις υποδιαιρέσεις. Όπως το φυσικό σώμα αποτελείται από όλες τις καταστάσεις της ύλης (στερεά, υγρά, αέρια, αιθερική), έτσι κι ο αστρικός φορέας περικλείει μόρια ύλης κάθε υποδιαίρεσης του αστρικού πεδίου. Μόνο οι αναλογίες ποικίλλουν ανάλογα με τα πρόσωπα.
Ο άνθρωπος παραμένει σε κάθε επίπεδο του αστρικού κόσμου ανάλογο χρόνο με την ποσότητα της αντίστοιχης ύλης που περιέχεται στο αστρικό του σώμα, και εξαρτάται πάλι από τη ζωή που πέρασε κι από τις επιθυμίες που τον κατείχαν, εφόσον με αυτές προσέλκυσε και προσκόλλησε το ένα ή το άλλο είδος της ύλης στο αστρικό του σώμα. Είναι δυνατόν λοιπόν με αγνό βίο και υψηλές σκέψεις να μειώσει ο άνθρωπος στο ελάχιστο τις ποσότητες της ύλης που ανήκουν στα κατώτερα πεδία κι έτσι να μπορέσει περάσει γρήγορα στο αμέσως επόμενο.
Το ανεπτυγμένο πνευματικά άτομο μπορεί στιγμιαία σχεδόν κι ασυνείδητα, να περάσει ολόκληρο το αστρικό πεδίο και να ξαναβρεί τη συνείδηση του περιβάλλοντος στον ουράνιο κόσμο. Τα υποπεδία δεν κατέχουν χωρισμένα τμήματα του χώρου, αλλά το ένα διεισδύει στο άλλο, ώστε δίοδος από μια υποδιαίρεση σε άλλή, δε σημαίνει ότι πρέπει να κινηθεί κάποιος στο χώρο, αλλά να μετατοπίσει μόνο το κέντρο της συνείδησής του, από ένα σημείο σε ένα άλλο.
Μόνο οι άνθρωποι που οι επιθυμίες τους είναι κτηνώδεις, άσωτοι, κ.λπ. έχουν συνείδηση στο κατώτερο υποπεδίο του αστρικού κόσμου. Εκεί αυτοί παραμένουν ανάλογο χρόνο προς την ένταση των επιθυμιών τους, συχνά αυτο-τυραννιούνται σκληρά καθώς δεν μπορούν να τις ικανοποιήσουν, εκτός αν κατορθώσουν και μπουν σε συχνότητα το σώμα κάποιου ζωντανού που να έχει τις ίδιες με αυτούς επιθυμίες.
Ο άνθρωπος με μέση ηθική ανάπτυξη, δεν θα μείνει σίγουρα καθόλου στο έβδομο υποπεδίο. Όμως αν ο μοναδικός σκοπός των σκέψεων και των επιθυμιών του ήταν καθαρά οι γήινες ασχολίες, θα παραμείνει στο έκτο υποπεδίο επισκεπτόμενος πρόσωπα και μέρη όπου σύχναζε στη γη. Το πέμπτο και το τέταρτο υποπεδίο είναι της ίδιας φύσης με μόνη διαφορά ότι αυτός που διέρχεται από κει δίνει λιγότερη προσοχή στα πράγματα του κατώτερου αυτού κόσμου και τείνει να διαπλάσει το περιβάλλον του, σύμφωνα με τις πιο επίμονες σκέψεις του.
Φθάνοντας στο τρίτο υποπεδίο, βλέπουμε μια τάση αντικατάστασης εξ' ολοκλήρου της όψης της πραγματικότητας, μια και οι κάτοικοί του ζουν σε φανταστικές πόλεις, οι οποίες δεν είναι αποκλειστικά, όπως στον ουράνιο κόσμο η δημιουργία της ίδιας της σκέψης τους, αλλά μια κληρονομιά των προκατόχων τους, στην οποία προσθέτουν αδιάκοπα και τις δικές τους πίστεις. Εκεί βρίσκονται οι εκκλησίες, τα σχολεία και οι κατοικίες των γαλήνιων που περιγράφονται κατά τις πνευματιστικές συνεδρίες.
Η δεύτερη υποδιαίρεση είναι κύρια διαμονή των εγωιστών και των ευλαβών περιορισμένης αντίληψης. Εκεί διαβιούν χαρούμενοι, λατρεύοντας την ιδιάζουσα θεότητά τους με περισσότερο υλική μορφή.
Η ανώτερη υποδιαίρεση προορίζεται ειδικά για εκείνους που πέρασαν τη ζωή τους με διανοητικές ασχολίες, αλλά υλιστές, με σκοπό να μην ωφελήσουν τους σύγχρονούς τους αλλά να ικανοποιήσουν την προσωπική τους φιλοδοξία ή απλά λόγω νοητικής άσκησης.
Η ποιητική ιδέα ότι ο θάνατος φέρνει τους πάντες σε ίση μοίρα, είναι καθαρή ανοησία, καθόσον στις περισσότερες περιπτώσεις, η απώλεια του φυσικού σώματος δε μεταβάλλει διόλου το χαρακτήρα και την αντίληψη του ανθρώπου.
Η κοινή διδασκαλία των δυτικών θρησκειών για την τύχη που περιμένει την ανθρωπότητα μετά θάνατον, απέχει τόσο από την αλήθεια ώστε και ευφυείς ακόμη άνθρωποι, αφυπνιζόμενοι μετά θάνατον στον αστρικό κόσμο, βρίσκονται αποπλανημένοι. Ο αποθανών βρίσκεται σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες από εκείνες που περίμενε και δεν είναι σπάνιο να μην πιστεύει ότι πέθανε.
Το τρομερό δόγμα των αιώνιων τιμωριών είναι επίσης αιτία πολλών αδικαιολογήτων τρόμων. Εξ' αιτίας του οι άνθρωποι περνούν συχνά μακρές περιόδους με μεγάλη νοητική ταλαιπωρία πριν κατορθώσουν ν' αποβάλλουν την επιρροή αυτής της φοβίας και ν' αντιληφθούν ότι ο κόσμος δεν κυβερνιέται από την ιδιοτροπία ενός δαίμονα άπληστου για ανθρώπινες αγωνίες, αλλά σύμφωνα με τον αγαθοποιό και υπομονετικό νόμο της εξέλιξης.
Οποιοδήποτε κι αν είναι το διανοητικό επίπεδο του αποθανόντος, η αντίληψη που έχει στο αστρικό του σώμα ποικίλλει συνήθως, επειδή καθώς έλκεται προς τα άνω από την πνευματική φύση και προς τα κάτω από τις δυνάμεις της επιθυμίας, κυμαίνεται μεταξύ αυτών των δύο, τείνοντας ολοένα και περισσότερο προς την πρώτη, εφόσον οι κατώτερες επιθυμίες αδυνατούν.
Εδώ μπορεί να ασκηθεί κριτική πάνω στις πνευματιστικές συνεδρίες. Ένας άνθρωπος αμαθής είναι σε θέση να μάθει πολλά μετά το θάνατό του, καθοδηγούμενος από σοβαρούς βοηθούς, κι έτσι να βοηθηθεί και ν' ανυψωθεί. Αλλά η συνείδηση του κοινού ανθρώπου ανυψώνεται από το κατώτερο μέρος της φύσης του προς το ανώτερο. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να εννοηθεί η εξέλιξή του αν τον αποσύρουμε από την ευεργετική αυτή αδιαφορία προς την οποία έχει μια φυσική τάση, για να θυμίσουμε την επαφή με τη γη, επικοινωνώντας μαζί του διαμέσου κάποιου μεσάζοντα. Ο κίνδυνος μιας τέτοιας πρόσκλησης, θα κατανοηθεί καλύτερα αν ληφθεί υπ' όψιν ότι ο άνθρωπος αποσυρόμενος ολοένα και περισσότερο στον εαυτό του, γίνεται ολοένα και λιγότερο ικανός να επηρεάσει και να κυβερνήσει την κατώτερη φύση του.
Υπάρχει και μια άλλη επιρροή που ασκείται συχνότερα, ζημιώνοντας τους νεκρούς που αναχώρησαν για τον ουράνιο κόσμο. Είναι ο έντονος κι αμέτρητος πόνος των επιζώντων. Οι δυτικές ιδέες μας για το θάνατο, τόσο σφαλερές κι αντιθρησκευτικές, έχουν το δυσάρεστο αυτό αποτέλεσμα μεταξύ τόσων άλλων, να ενοχλούμε εκείνους για τους οποίους κλαίμε με την ίδια τη δύναμη της λύπης μας, χωρίς να λογαριάσουμε και τον περιττό πόνο που αισθανόμαστε λόγω του προσωρινού χωρισμού.
Ενώ ο αδελφός μας πέφτει ειρηνικά και φυσικά στον ασυνείδητο ύπνο που προηγείται από την εγρήγορση που ακολουθεί στο μέσον της λαμπρότητας του ουράνιου κόσμου, συχνά βλέπει να διακόπτονται τα όνειρά του και να του υπενθυμίζεται η γήινη ζωή μέσα από τη μεγάλη στεναχώρια και τους πόνους των συγγενών του, οι οποίοι συντελούν στον κραδασμό του θυμικού του σώματος, προξενώντας του μεγάλο κακό.
Αξίζει να κατανοήσουν όλοι ότι ο πόνος για εκείνους που αποχωρούν από το φυσικό πεδίο, που είναι φυσικός αλλά εγωιστικός, δεν έχει καμία αξία. Δεν πρέπει να νομίσει κανείς όμως ότι η απόκρυφη διδασκαλία διδάσκει τη λήθη των νεκρών, το αντίθετο. Αλλά δείχνει πως η γλυκειά ανάμνηση του ζωντανού προς το νεκρό είναι μια δύναμη που αν διευθυνθεί κατάλληλα, με μορφή ευχών υπέρ της γρήγορης προόδου του στον ουράνιο κόσμο και της ειρηνικής διόδου του μέσα από τον αστρικό κόσμο, μπορεί ν' αποβεί πραγματικά χρήσιμη. Ενώ οι μάταιοι πόνοι δεν είναι μόνο περιττοί αλλά κι επιζήμιοι.
Εν τούτοις, η επιθυμία για επικοινωνία, είναι δυνατό να γεννηθεί από μέρους του αποθανόντα, ζητώντας κάποια φορά ν' ανακοινώσει κάτι σοβαρό στους οικείους του. Τότε είναι καλύτερα να επικοινωνήσει, αφού τον βασανίζει η έντονη αυτή επιθυμία και μπορεί να κρατήσει για πολύ τη συνείδησή του προσκολλημένη στο γήινο κόσμο και να εμποδίσει τη δίοδό του σε ανώτερες σφαίρες.
Στην ερώτηση, γιατί δεν μπορεί ο νεκρός να γράψει ή να μιλήσει, έχουμε ν' απαντήσουμε ότι επειδή αυτός δεν έχει πιο πυκνή ύλη από την αστρική, δεν κατορθώνει να δονήσει τον αέρα που αποτελείται από ύλη φυσική, ούτε να κινήσει ένα μολύβι χωρίς να δανειστεί τη ζωντανή διάμεση ύλη του διπλού αιθερικού μέσω της οποίας μια ώθηση από τον αστρικό κόσμο μπορεί εύκολα να διαβιβαστεί στο φυσικό πεδίο. Δεν είναι δυνατόν βέβαια να δανειστεί ο αποθανών την αιθερική ύλη οποιουδήποτε προσώπου που τα στοιχεία του είναι στενά συνδεδεμένα με τα δικά του και δεν μπορούν να διαχωριστούν. Μόνο τα στοιχεία του μεσάζοντα διαχωρίζονται εύκολα, κι έτσι μπορεί αυτός να παράσχει την απαραίτητη ύλη για την εκδήλωση.
Όταν αυτός που έχει πεθάνει, δε βρίσκει μεσάζοντα ή δεν μπορεί να τον χρησιμοποιήσει, προσπαθεί με τις δικές του δυνάμεις να επικοινωνήσει και η δύναμη της θέλησή του είναι δυνατόν να θέσει σε κίνηση αντικείμενα, να ρίξει λίθους, κ.λπ.
Η αστρική ουσία που ανήκει στην εξέλιξή μας. Όπως η λέξη "στοιχειώδες" χρησιμοποιήθηκε από μερικούς συγγραφείς για να περιγραφεί κάθε μεταθανάτια κατάσταση του ανθρώπου, όμοια με τον όρο "στοιχειακά" αποκαλέστηκαν κατά διαφορετικές εποχές διάφορα "πνεύματα" μη ανθρώπινα, από τα πιο θεία, τους "Ντέβα" (Αγγέλους), μέχρι την άμορφη ουσία που διαχέεται στα κατώτερα βασίλεια των ορυκτών, διερχόμενη μέσα απ' όλες τις ποικιλίες των πνευμάτων της φύσης. Το αστρικό βασίλειο είναι μια απέραντη δεξαμενή στοιχειακής ουσίας, εκπληκτικά ευαίσθητης και στην πιο φευγαλέα από τις ανθρώπινες σκέψεις κραδασμιακή αρμονικά και με την ελαχιστότερη ανθρώπινη επιθυμία. Από τη στιγμή όμως που κάτω από την επιρροή μιας σκέψης ή μιας επιθυμίας, ένα περιορισμένο μέρος της στοιχειακής ουσίας λαμβάνει μορφή ζωντανής δύναμης ενός όντος που είναι ένα στοιχειακό, τότε αυτή παύει ν' αποτελεί μέρος της παρούσας ομάδας και συγκαταλέγεται στην τάξη των στοιχειακών. Η ξεχωριστή αυτή ύπαρξη είναι άλλωστε από τις πιο φευγαλέες. Μόλις καταναλωθεί η προωθητική δύναμη, το στοιχειακό επανέρχεται στη μη διαμορφωμένη μάζα του είδους της στοιχειακής ή ουσίας από την οποία προήλθε. Πάμπολλα είναι τα είδη της στοιχειακής ουσίας, περιττή όμως και χωρίς ουσία η πλήρης απαρίθμησή τους.
Πρώτ' απ' όλα υπάρχει η μεγάλη διαίρεσή τους από τα φυσικά στοιχεία όπου κατοικούν. Ξαναβρίσκουμε εδώ, όπως άλλωστε και παντού, τον επταδικό χαρακτήρα της εξέλιξής μας, εφόσον υπάρχουν επτά κύριες ομάδες που αντιστοιχούν στις επτά καταστάσεις της φυσικής ύλης, "γη, ύδωρ, αέρας, πυρ," ή για να χρησιμοποιήσουμε το συμβολισμό του μεσαίωνα για τις καταστάσεις: στερεά, υγρά και αέρια και οι τέσσερις αιθερικές. Οι επτά αυτές τάξεις της αστρικής στοιχειακής ουσίας ή των στοιχειακών διαφέρουν μεταξύ τους κατά βαθμό υλικότητας, και είναι εύκολα αντιληπτό ότι θεωρούμενη από τέτοια άποψη, κάθε μια διαιρείται με τη σειρά της σε επτά υποδιαιρέσεις αφού υπάρχουν διάφοροι βαθμοί πυκνότητας μεταξύ των στερεών, των υγρών, των αερίων, καθώς και των αιθέρων. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η εξέλιξη της στοιχειακής ουσίας βρίσκεται τώρα σ' εκείνο το σημείο που αποκαλούμε συχνά καθοδικό τόξο της εξέλιξης, δηλαδή βαίνει προς την πλήρη υλοποίηση την οποία παρατηρούμε στο ορυκτό βασίλειο, αντί ν' απομακρύνεται όπως συμβαίνει σχεδόν με όλα τα τόξα εξέλιξης που γίνονται περισσότερο ή λιγότερο αισθητή σε μας.
Έτσι πρόοδος για το στοιχειακό βασίλειο είναι η κάθοδος στην ύλη, αντί να είναι η άνοδος προς τα κατώτερα πεδία. Παρά τις πολυάριθμες υποδιαιρέσεις οι ποικιλίες της εκπληκτικής και ζωντανής ουσίας έχουν ορισμένες ιδιότητες κοινές, εντελώς όμως διαφορετικές από το κάθε τι που βλέπουμε στο φυσικό πεδίο. Ας υποθέσουμε ότι κάποιο μέρος της ουσίας αυτής βρίσκεται για λίγο μακριά από κάθε εξωτερική επιρροή.
Τότε δεν κατέχει καμία ιδιάζουσα μορφή και εκδηλώνεται με μια ταχύτατη και διηνεκή κίνηση. Η ελάχιστη ώθηση που μπορεί να προέρχεται ακόμη κι από μια φευγαλέα σκέψη, τη μεταβάλλει στιγμιαία σε συγκεχυμένες μορφές, κινούμενες και μεταβαλλόμενες διαρκώς, που εμφανίζονται, ταράζονται κι εξαφανίζονται όπως οι φυσαλίδες του νερού που βράζει. Αν και αυτές οι φευγαλέες εμφανίσεις μοιάζουν συνήθως με πλάσματα ζωντανά, ανθρώπινα ή όχι, δεν αποτελούν ιδιαίτερες οντότητες. Είναι φυσικό να γίνει η ερώτηση, ποια είναι η σκέψη που καθορίζει το σχηματισμό της μορφής ή τη διάλυσή της. Δεδομένου ότι εδώ δεν πρόκειται για διαρκές και ισχυρό στοιχειακό που πλάστηκε από κάποια ισχυρή και ορισμένη σκέψη, αλλά για το αποτέλεσμα που δημιουργείται από ημισυνείδητες κι όχι εθελοντικές αόριστες ιδέες που διέρχονται άσκοπα μέσα από τον εγκέφαλο της πλειονότητας των ανθρώπων, φαίνεται ότι η σκέψη δεν προέρχεται από τον αφηρημένο διανοητή. Παρ' όλα αυτά η στοιχειακή ουσία κατέχει μια θαυμάσια ικανότητα προσαρμογής κι αυτό έχει συντελέσει να ονομαστούν τα στοιχειακά κημισυνείδητα πλάσματα του αστρικού φωτός. Όταν ακούμε ότι ένα στοιχειακό είναι καλό ή κακό, πρόκειται για μια οντότητα τεχνητή ή μια από τις πολυάριθμες ποικιλίες των πνευμάτων της φύσης, εφόσον τα στοιχειακά βασίλεια δεν έχουν αυτά καθ' εαυτό αντίληψη του καλού ή του κακού.
Εν τούτοις όλες σχεδόν οι υποδιαιρέσεις τους έχουν μια μάλλον εχθρική τάση προς τον άνθρωπο. Όλοι οι νέοι μαθητές το γνωρίζουν αφού η πρώτη τους εντύπωση στον αστρικό κόσμο είναι η παρουσία άπειρων ορδών απαίσιων φασμάτων που προστρέχουν απειλητικά, αλλά αποσύρονται ή διαλύονται αν βρουν αντίσταση. Σήμερα είναι εχθρικά λόγω της αδιαφορίας μας ή της έλλειψης συμπάθειας από μέρους μας προς τα άλλα ζωντανά όντα.
Το μεγαλύτερο μέρος των μαγικών τελετουργιών εξαρτάται σχεδόν μόνο από το χειρισμό των ποικιλιών της στοιχειακής ουσίας, είτε άμεσα δια της ενέργειας της θέλησης του μάγου, είτε έμμεσα διαμέσου κάποιας αστρικής οντότητας την οποία επικαλείται. Μέσα από τη στοιχειακή ουσία παράγονται σχεδόν όλα τα φυσικά φαινόμενα των πνευματιστικών συνεδριών, καθώς κι οι κρότοι, τα κουδουνίσματα και η πτώση λίθων. Όλα αυτά είναι αποτελέσματα των προσπαθειών κάποιου πεθαμένου, πολύ προσκολλημένου ακόμη στη γη, για να προσελκύσει την προσοχή μας ή και απλά παιχνίδια των μικρών πνευμάτων της φύσης της τρίτης τάξης μας. Το "στοιχειακό" δε δρα μόνο του, δεν είναι παρά μια λανθάνουσα δύναμη που έχει ανάγκη από κάποια εξωτερική επιρροή για να τεθεί σε κίνηση.
ΑΓΓΕΛΟΙ - ΝΤΕΒΑ
Το υψηλότερο σύστημα εξέλιξης σε σχέση με τη δική μας γη, είναι απ' όσα γνωρίζουμε το αποκαλούμενο από τους Ινδούς "Ντέβα" ή από μας Άγγελοι. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως το αμέσως ανώτερο του ανθρώπινου Βασιλείου, ακριβώς όπως το ανθρώπινο είναι αμέσως ανώτερο από το ζωικό, με τη μεγάλη όμως διαφορά ότι το ζώο δεν έχει άλλη δυνατότητα εξέλιξης εκτός από την είσοδό του στην ανθρωπότητα, ενώ για τον άνθρωπο παρουσιάζονται πολλές οδοί προόδου, ευθύς μόλις ανέλθει σε ορισμένο επίπεδο, μια από τις οποίες είναι η μεγάλη εξέλιξη των Ντέβα - ΑΓΓΕΛΩΝ.
Δεν είμαστε σε θέση να εννοήσουμε πολλά για την εξέλιξή τους. Οι τρεις πρώτες μεγάλες διαιρέσεις αν αρχίσουμε από κάτω προς τα επάνω, ονομάζονται "Καμαντέβα", "Ρουπαντέβα" και "Αρουπαντέβα". Όπως εμείς έχουμε για πυκνότερο σώμα το φυσικό, έτσι οι Καμαντέβα έχουν το αστρικό, οι Ρουπαντέβα το νοητικό, και οι Αρουπαντέβα το αιτιατό. Άλλωστε οι δύο τελευταίες τάξεις εμφανίζονται σπάνια στο αστρικό πεδίο. Γι' αυτό απλά και μόνο τις αναφέρουμε.
Θα ήταν λάθος να θεωρηθεί ότι όλα τα μέλη της υποδιαίρεσης των Καμαντέβα είναι πολύ ανώτερα από εμάς.
Κατά μέσο όρο είναι βέβαια ανώτερα, αλλά η φύση τους είναι εντελώς διαφορετική, κι ένας πραγματικά ευγενής, αλτρουιστής και πνευματικά ανεπτυγμένος άνθρωπος, είναι δυνατόν να βρίσκεται σε μια ανώτερη βαθμίδα εξέλιξης.
Μπορούμε να ελκύσουμε την προσοχή τους με κάποιες μαγικές τελετουργίες, αλλά η μόνη ανθρώπινη θέληση που μπορεί να επιβληθεί πάνω τους είναι μιας ανώτερης τάξης Μυστών. Οι Ντέβα μόλις που διακρίνονται παρακολουθώντας την παρουσία μας στο φυσικό πεδίο, αλλά καμιά φορά συμβαίνει μερικοί απ' αυτούς βλέποντας τον άνθρωπο σε αμηχανία, να του παρέχουν βοήθεια, ακριβώς όπως εμείς θα βοηθούσαμε ένα ζώο.
Όλα τα πνεύματα της φύσης από τα ανώτερα μέχρι τις λεγεώνες των τεχνητών στοιχειακών, είναι όλα εργάτες του μεγάλου σκοπού που έχουν να επιτελέσουν.
Τέλος Μέρους 1ου ---------------------------------------------------------------------------------
Αν σας άρεσε το άρθρο κάντε ένα like, κοινοποιήστε το στους φίλους σας και μοιραστείτε μαζί τους την γνώση
Πηγή
