Η διαδικασία είναι απλή:
Αντιλαμβανόμαστε ή θυμόμαστε πως οτιδήποτε παρατηρούμε ή μας επηρεάζει, με οποιονδήποτε τρόπο, βρίσκεται εκεί επειδή καθρεφτίζει κάτι από μέσα μας – κυρίως τις προσωπικές μας μνήμες, πεποιθήσεις, συναισθήματα και προγραμματισμούς.
Έλκουμε αυτή τη συγκεκριμένη πραγματικότητα, επειδή είναι καιρός να καθαρίσουμε εκείνο το μέρος του εαυτού μας που συμβάλλει και στην ουσία συν-δημιουργεί αυτήν την πραγματικότητα με κάποιον τρόπο. Η συγκεκριμένη πραγματικότητα μπορεί να είναι άτομα ή καταστάσεις που φαίνονται να μην είναι καλά – να μην είναι αρμονικά. Ή θα μπορούσε να είναι κάτι που μας ενοχλεί προσωπικά – όπως η συμπεριφορά κάποιου ή μια παγκόσμια κατάσταση.
Έχοντας πάρει την ευθύνη για την πραγματικότητα μπροστά μας, ζητάμε τώρα συγχώρεση από εκείνο το άτομο, την κατάσταση ή τη συμπεριφορά, για τη συμμετοχή μας στη συγκεκριμένη πραγματικότητα που έχει πέσει στην αντίληψή μας. Αντί να ζητήσουμε συγχώρεση, μπορούμε απλά να αναγνωρίσουμε ότι συμμετέχουμε στη δημιουργία αυτής της πραγματικότητας.
Σημείωση: Είναι εξαιρετικά απίθανο ότι θα κατανοούμε ποια είναι η «συμβολή» μας σ’ αυτό. Θα μπορούσε να προέρχεται βαθιά από το υποσυνείδητό μας ή από άλλες βαθύτερες διαστάσεις του εαυτού μας, για τις οποίες δεν έχουμε επίγνωση. Η «αιτία μέσα μας» μπορεί απλά να είναι το γεγονός ότι δεν μπορούμε να αντιληφθούμε το Θείο μέσα σε μας ή τους άλλους ή μέσα σ’ αυτό που συμβαίνει κι έτσι του επιτρέπουμε να μας ενοχλεί.
Απελευθερώνουμε αυτό το άτομο, την κατάσταση ή το γεγονός – οτιδήποτε μας ενοχλεί – από την ανάγκη μας να είναι έτσι για την εξέλιξή μας. Του δίνουμε την άδεια να αλλάξει.
Ευχαριστούμε το Θείο που διαλύει αυτές τις μη φωτισμένες μνήμες, τάσεις, φόβους και πεποιθήσεις μέσα στο φως της αγνής θεϊκής συνειδητότητας – που στην πραγματικότητα είναι η αρχική τους κατάσταση.
Αν είναι δυνατόν, μπορούμε να παραμείνουμε για λίγο σε μια κατάσταση κενού ή εσωτερικού φωτός, καθώς επιτρέπουμε στο Θείο να μας καθαρίσει από οτιδήποτε μπορεί να έλκει αυτή την ανεπιθύμητη πραγματικότητα.
100% Ευθύνη;;;
Αυτήν την έννοια της ευθύνης είναι μάλλον δύσκολο για τους περισσότερους από μας να την αφομοιώσουμε. Μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη για τις ανεύθυνες ή ανήθικες πράξεις των άλλων ανθρώπων; Πώς μπορεί να είμαστε εμείς υπεύθυνοι γι’ αυτούς που βιάζουν γυναίκες και παιδιά ή σκοτώνουν αθώους ανθρώπους στο Ιράκ ή την Αφρική ή οπουδήποτε αλλού; Μπορούμε να πάρουμε την ευθύνη για τρομοκρατικές πράξεις σ’ όλο τον κόσμο; Τέτοιες αντιδραστικές σκέψεις είναι φυσιολογικό να έρχονται στο νου όταν μας ζητείται να πιστέψουμε και να εφαρμόσουμε αυτό το επαναστατικό σύστημα.
Πώς μπορούμε να είμαστε υπεύθυνοι για κάτι που «εμείς» δεν έχουμε κάνει και «πιθανά» (ποτέ δεν ξέρουμε μέχρι να βρεθούμε στις ίδιες συνθήκες) να μην κάναμε ποτέ; Πώς μπορούμε να είμαστε υπεύθυνοι γι’ αυτό που κάνουν άλλοι στην άλλη πλευρά του κόσμου, καθώς και για πράξεις που αποφασίστηκαν από ηγέτες που ποτέ δεν ψηφίσαμε, με τους οποίους δεν συμφωνούμε και ακόμη και καταδικάζουμε;
Επίσης, πώς να συμβιβάσουμε αυτήν την αλήθεια με μια άλλη εξίσου προφανή και ισάξια αλήθεια, ότι ο καθένας μας είναι ο αποκλειστικός δημιουργός της πραγματικότητάς του και ότι οι άλλοι δεν δημιουργούν την πραγματικότητά μας, καθώς κι εμείς δεν δημιουργούμε τη δική τους; Αυτές οι αλήθειες μοιάζουν ασυμβίβαστες.
Κι όμως, το Ho’oponopono είναι μια αληθινά μεγαλειώδη τεχνική που οδηγεί τελικά στην αγνότητα, την αγάπη και την ελευθερία από την αρνητικότητα. Αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι ότι στην πραγματικότητα αλλάζει τον εξωτερικό κόσμο.
Το Συλλογικό Υποσυνείδητό μας
Έχουμε πολλά κοινά συναισθήματα, πεποιθήσεις και τρόπους λειτουργίας, όπως τέθηκε σαν υπόθεση από τον Καρλ Γιούνγκ στη θεωρία του για το Συλλογικό Υποσυνείδητο. Μοιραζόμαστε πολλούς προγραμματισμούς, φόβους, συναισθήματα και επιθυμίες. Μπορεί απλά όλοι να επηρεαζόμαστε ο ένας από το υποσυνείδητο του άλλου. Σήμερα, πολλά πειράματα δείχνουν ότι μπορούμε να επηρεαστούμε από τα συναισθήματα των άλλων, ακόμη κι αν συνειδητά δεν έχουμε επίγνωση του τι συμβαίνει. Αυτό είναι ιδιαίτερα αληθινό για ανθρώπους με τους οποίους έχουμε στενό συναισθηματικό δεσμό.
Η Κβαντική Φυσική έχει δείξει ότι ισχύει το ίδιο για τα μόρια που είχαν επαφή. Οτιδήποτε συμβαίνει στο ένα επηρεάζει αμέσως το άλλο.
Οι ψυχολόγοι έχουν επίσης επίγνωση του «φαινόμενου των συγκοινωνούντων δοχείων», που διατείνεται ότι οι άνθρωποι είναι σαν δοχεία με νερό που συνδέονται στη βάση τους με ένα σωλήνα. Όταν πιέζουμε το νερό στο ένα δοχείο, θα ανέβει στο άλλο. Είναι γνωστό ότι σε μια συντροφική ή οικογενειακή κατάσταση τα καταπιεσμένα συναισθήματα του ενός ατόμου μεταφέρονται στα άλλα μέλη και συχνά εκφράζονται απ’ αυτά. Επηρεάζουμε τους άλλους με την αόρατη συναισθηματική σύνδεσή μας μαζί τους.
Το κοινό μας Μορφογενετικό Πεδίο
Η θεωρία του βιολόγου Ρούπερτ Σέλντρεϊκ για το μορφογενετικό πεδίο προσθέτει μια βιολογική διάσταση σ’ αυτό. Ο βιολόγος αυτός πιστεύει ότι το σώμα και ο νους μας παίρνουν τις πληροφορίες τους από μια κοινή δεξαμενή γνώσεων και τάσεων, που υπάρχει σε ένα πεδίο όπου όλοι μας έχουμε πρόσβαση. Όταν κάποιος από μας κάνει μια αλλαγή στον τρόπο ζωής του, στα συναισθήματα, στον τρόπο σκέψης του, αυτό επηρεάζει σε κάποιο βαθμό την κατάσταση του κοινού μας πεδίου και αυτό κάνει το νέο τρόπο σκέψης ή αντίδρασης περισσότερο διαθέσιμο και περισσότερο πιθανό για όλους, όσοι μοιράζονται αυτό το πεδίο. Αυτό ισχύει για όλα τα συναισθήματα, πεποιθήσεις και συμπεριφορές, αρνητικές και θετικές. Όταν παραμένουμε στις παλιές, μη φωτισμένες πεποιθήσεις και συμπεριφορές, αυτό επηρεάζει όλους τους άλλους που μοιράζονται αυτό το πεδίο. Είμαστε συν-υπεύθυνοι γι’ αυτό που συμβαίνει. Από την άλλη, οι θετικές αλλαγές μας επιτρέπουν στους άλλους να κάνουν το ίδιο.
Το ατομικό αιτιατό σώμα μας
Φιλοσοφικά συστήματα μάς διδάσκουν ότι ο καθένας μας έχει ένα ατομικό «αιτιατό σώμα», όπου αποθηκεύονται όλες οι μνήμες, τάσεις, ιδιότητες και ικανότητες της ψυχής του μαζί με όλους τους φόβους του και άλλα συναισθήματα. Όλες οι θετικές και αρνητικές τάσεις μας βρίσκονται εκεί. Κατά τη γέννησή μας, αυτό θα καθορίσει το είδος του φυσικού σώματος που θα έχουμε, όπως και τις συνθήκες της γέννησής μας και τις συναισθηματικές και νοητικές τάσεις μας. Αυτά επηρεάζουν, αλλά δεν καθορίζουν αποκλειστικά, τα σπουδαιότερα γεγονότα της ζωής μας. Έλκουμε την πραγματικότητα που σε μεγάλο βαθμό μορφοποιείται από το περιεχόμενο του αιτιατού μας σώματος. Αυτό, όμως, δεν δημιουργεί ένα συμπαγές πεπρωμένο, επειδή κάθε στιγμή προσθέτουμε και αφαιρούμε ιδιότητες από το αιτιατό πεδίο, όταν αλλάζουμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε, σκεπτόμαστε, δρούμε και αντιδρούμε.
Όταν εφαρμόζουμε Ho’oponopono και άλλες μεθόδους μεταβολής της αντίληψης και της αντίδρασης, αλλάζουμε το περιεχόμενο του συνειδητού και υποσυνείδητου νου μας καθώς και το αιτιατό μας σώμα. Ζητούμε και επιτρέπουμε σε όλες τις τάσεις του αιτιατού σώματός μας, οι οποίες μπορεί να συμβάλλουν σ’ αυτό που αντιλαμβανόμαστε και που μας επηρεάζει, να απομακρυνθούν και να διαλυθούν για άλλη μια φορά μέσα στην αγνή συνειδητότητα – η οποία αποτελεί αυτό που τελικά είναι.
Οικουμενική συνειδητότητα
Όλες οι σκέψεις, μνήμες, δράσεις και αντιδράσεις, καθώς και όλα τα φυσικά αντικείμενα και όντα και οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους είναι απλά εκδηλώσεις της μίας οικουμενικής συνειδητότητας. Αυτό είναι παρόμοιο με το γεγονός ότι όλες οι εικόνες σε μια κινηματογραφική ταινία ή στην οθόνη της τηλεόρασης είναι προσωρινές εκδηλώσεις του ενός λευκού φωτός που μόνο προσωρινά παίρνει αυτές τις μορφές – του «καλού», του «κακού», του τρυφερού, του μισητού, του ορυκτού, του φυτού, του ζώου, των ανθρώπων και όλων των αλληλεπιδράσεων ανάμεσα τους.
Το λευκό φως της τηλεόρασης, όταν δεν παίζει τίποτα, είναι το μηδενικό σημείο από το οποίο όλα εμφανίζονται και στο οποίο όλα ξαναδιαλύονται. Στο Ho’oponopono ζητάμε από το Θείο να διαλυθούν όλες οι τάσεις, που μπορεί να συνεισφέρουν σ’ αυτό που βιώνουμε, και να επιστρέψουν στην πραγματική τους φύση, που είναι το λευκό αδιαφοροποίητο φως.
Το κοινό αιτιατό σώμα μας
Παρόμοια με το μορφογενετικό πεδίο, μοιραζόμαστε όλοι ένα κοινό οικουμενικό αιτιατό σώμα. Υπάρχει ένα αιτιατό σώμα για κάθε είδος ζώων και φυτών, ένα αιτιατό σώμα για όλους τους άνδρες, ένα για όλες τις γυναίκες, ένα για όλους τους ανθρώπους και ένα για τον πλανήτη τον ίδιο.
Αυτό το κοινό αιτιατό σώμα συμπεριλαμβάνει όλες τις κοινές τάσεις μας, οι οποίες επηρεάζουν την ανθρωπότητα και τον πλανήτη σαν σύνολο. Έτσι, όταν απελευθερωνόμαστε από το θυμό, το φόβο ή την ενοχή, κάνουμε αυτές τις τάσεις λιγότερο διαθέσιμες στο κοινό αιτιατό σώμα. Τότε η αγάπη, η κατανόηση, η υπευθυνότητα και η γαλήνη γίνονται περισσότερο διαθέσιμες.
Με το Ho’oponopono διαλύονται οι παλιές μνήμες και ελαττώνονται οι προγραμματισμοί μας, από μας αλλά και από όλη την ανθρωπότητα σαν σύνολο.
Πνευματικές διδασκαλίες
Σύμφωνα με τις πνευματικές διδασκαλίες και το νόμο του κάρμα των ανατολικών θρησκειών, κανείς δεν θα μπορούσε να μας βλάψει, αν οι οικουμενικοί νόμοι της τέλειας δικαιοσύνης δεν του το επέτρεπαν. Επομένως, αν το σύμπαν επιτρέπει σε κάποιον να μας συμπεριφερθεί με αρνητικό τρόπο, το μοναδικό μας συμπέρασμα μπορεί να είναι ότι, παρόλο που αυτό φαίνεται εντελώς άδικο και λάθος, είναι επιτρεπτό και, άρα, πρέπει να υπάρχει κάποια κρυμμένη δικαιοσύνη και ότι πρέπει να υπάρχει κάποιος «λόγος» μέσα σε μας που το έλκει ή το επιτρέπει.
Οι περισσότερες θρησκείες διδάσκουν ότι τελικά είμαστε όλοι ένα με το Θείο και ότι μέσα στο Θείο είμαστε ένα. Ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής επαναλαμβάνοντας τα λόγια του Χριστού λέει, «Είμαι μέσα σας και είστε μέσα μου και είμαι μέσα στον Πατέρα και ο Πατέρας είναι μέσα σε μένα». Οι ανατολικές θρησκείες δίνουν ακόμη μεγαλύτερη έμφαση ξεκαθαρίζοντας ότι στην πραγματικότητα είμαστε όλοι εκφράσεις της μίας θεϊκής συνειδητότητας. Είμαστε μία συνειδητότητα, που μοιάζει να έχει διαχωριστεί σε πολλές, όπως το φως του προβολέα φαίνεται πάνω στην οθόνη του κινηματογράφου να διασπάται σε πολλά διαφορετικά όντα και τις αλληλεπιδράσεις τους. Είμαστε όλοι προβολές της μίας θεϊκής συνειδητότητας, η οποία τελικά αλληλεπιδρά με τον εαυτό της μέσα από τις πράξεις μας.
Εντούτοις, έχουμε την ελεύθερη βούληση και δύναμη να εμποδίσουμε την αγνότητα αυτής της έκφρασης και είμαστε στη διαδικασία εξαγνισμού και εξέλιξης της ικανότητάς μας να εκφράσουμε την αληθινή πνευματική μας φύση. Όλοι μαζί εξελισσόμαστε και η επιτυχία του καθενός στη διαδικασία ωφελεί όλους μας. Ταυτόχρονα η άρνηση του καθενός επηρεάζει όλους μας.
Το Ho’oponopono είναι μια διαδικασία, στην οποία αναγνωρίζουμε ότι δεν είμαστε ακόμη φωτισμένοι και ακόμη έλκουμε πραγματικότητες βασισμένες στην άγνοια, τις μνήμες και τους προγραμματισμούς. Γνωρίζοντας το, ζητάμε συγχώρεση από τα φαινόμενα που έλκουμε και ξαναεγκαθιστούμε την κατάσταση της αγάπης, η οποία βασίζεται στην αλήθεια ότι είμαστε όλοι ένα. Μετά ευχαριστούμε το Θείο που απομακρύνει από μας οτιδήποτε μπορεί να υπάρχει εκτός από την αγάπη.
Συμπέρασμα
Το Ho’oponopono είναι μια διαδικασία στην οποία αντιλαμβανόμαστε ότι:
Έλκουμε οτιδήποτε υπάρχει μέσα στην πραγματικότητά μας για κάποιον λόγο – δεν είναι τυχαίο.
Είμαστε συν-δημιουργοί όλων όσα συμβαίνουν ατομικά και κοινωνικά.
Καθετί είναι όπως θα έπρεπε να είναι αυτή τη στιγμή – σαν ερέθισμα να το διορθώσουμε μέσα στον εαυτό μας.
Μπορούμε να διορθώσουμε τον εαυτό μας και, κάνοντας το, να επηρεάσουμε τους άλλους και το σύνολο.
Δεν χρειάζεται να γνωρίζουμε τι διορθώνουμε μέσα μας. Δεν χρειάζεται να γνωρίζουμε τι υπάρχει μέσα μας που συνηχεί με αυτό που τραβά την προσοχή μας.
Τα αίτια της πραγματικότητάς μας είναι είτε στο υποσυνείδητο όπως μνήμες, προγραμματισμοί, είτε μαθήματα που έχουμε επιλέξει να μάθουμε.
Η λύση είναι η απομάκρυνση των εσωτερικών αιτίων για μας και για τους άλλους.
Όταν ελευθερώνουμε τον εαυτό μας από κάθε όψη που συμμετέχει σ’ αυτό που συμβαίνει, τότε αυτό που συμβαίνει λειτουργεί λιγότερο εξαιτίας μας και περισσότερο εξαιτίας των μαθημάτων των άλλων.
Η απελευθέρωση από μνήμες και προγραμματισμούς επιτρέπει στην έμπνευση και τη φώτιση να έρθουν.
Η λύση είναι αγάπη για τους άλλους και τον εαυτό μας.
Αυτός είναι ο σκοπός της ζωής – ο δρόμος προς τη φώτιση.
Μια πιθανή διατύπωση για το Ho’oponopono μπορεί να είναι:
Αγαπητέ/ή ____________ (άνθρωπος, κατάσταση, συμπεριφορά, ζώο, κοινωνία, ομάδα κλπ.)
Συνειδητοποιώ ότι είμαι συν-δημιουργός αυτής της κοινής πραγματικότητας.
Ζητώ συγχώρεση για οτιδήποτε μέσα μου μπορεί να συμβάλει σ’ αυτήν την κατάσταση.
Σ’ αγαπώ.
Αγαπώ τον εαυτό μου.
Σε απελευθερώνω από την ανάγκη μου να είσαι έτσι για τη δική μου εξέλιξη.
Ευχαριστώ το Θεό που απομακρύνει από μένα ότι μπορεί να συμβάλει σ’ αυτήν την πραγματικότητα.
Αν σας άρεσε το άρθρο κάντε ένα like, κοινοποιήστε το στους φίλους σας και μοιραστείτε μαζί τους την γνώση
Πηγή
*Οι πληροφορίες που παρέχονται στο blog αυτό έχουν καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα και δε μπορούν να αντικαταστήσουν τη γνωμάτευση ή την επίσκεψη σε γιατρό ή σε άλλον ειδικό της υγείας
